آئینه عفاف صفحه 317

1- 150. من اذاها آذانی: یعنی هر که او را بیازارد، مرا آزرده است.

حسینعلی منشی کاشانی

هفتاد و پنج روز

دارم تنی فگار و دلی خسته و ملول

از غم، کدام غم، غم خیر النسا بتول

مخدومه ی خلایق، محبوبه ی اله

ام الائمه النقبا، بضعه الرسول

آن بانوئی که امر ورا چون قدر، قضا

انگشت روی دیده گذارد پی قبول

نزدیک بارگاه جلالش نبرده را

از دور باش حشمت او وهم بو الفضول

می خواست درک کنگره ی بام رفعتش

عنقای عقل دید که لا یمکن الوصول