آئینه عفاف صفحه 373

1- 190. شباویز: مرغ حق، چوک، پرنده ای که هنگام شب با چنگال های خود از شاخ درخت آویزان می شود، و بانگ می کند.

2- 191. توسن: اسب سرکش، و شبدیز به معنی شب رنگ و نام اسب خسرو پرویز.

3- 192. مینو: بهشت و آسمان.

بنهاد به سر گلبن نو اختر جمشید

تابید ز گل، بر فلک باغچه ناهید

بگشای در میکده، یعنی در امید

بردار ز رخ پرده که تا دیده ی من دید

چون روی تو رخشنده ندیدم من خورشید

چون موی تو آشفته ندیدم من هندو

بگذشت مه آذر و پیش آمد آذار (1)

ابر آمد و بیژاده ی تر ریخت به کهسار

باد آمد و بگشود در دکه ی عطار

آراسته شد باغ چو روی بت فرخار (2) .

نرگس که بود پادشه کوچه و بازار

زد خیمه ی سلطانی در برزن و در کو

دانی به چه می ماند ارکان دمن را

از لاله ی نعمانی ترکان یمن را