زخم آتش احراق بیت فاطمه علیهاالسلام در منابع اهل سنت صفحه 36

1- ر.ک:«تاریخ الاُمم و الملوک»(تألیف:طبری،متوفّای310)،ج2،ص433.

2- مناقب آل أبی طالب،ج3،ص407.

3- المعارف،ص92(چاپ دار إحیاء التراث العربی).

کتاب«المعارف»می باشد.

خاتمه

یادآوری(سخنان عمر مبنی بر تهدید بیت فاطمه«علیهاالسّلام»به سوزاندن)تنها به گذشته های دور و عصر مورخین سنّی اختصاص نداشته است و در دوران مُعاصر نیز شاهد آن بوده ایم.

برای مثال،به« قصیده عُمَریّه»،سروده(محمّد حافظ بن ابراهیم«ملقّب به:شاعر النیل»،متوفّای1351)اشاره می کنیم که در«مدح و«ستایش عمر»می باشد!سراینده مصری این قصیده،در مقام یادآوری یکی از«افتخارات عمر»می گوید:

و قَو لَۀٍ لعلی قالَها عمرُ

أکْرِم بِسامعها أعظم بِملْقیها

حرَّقْت دار ک لا اُبقی علَیک بِها

إنْ لَم تُبایِع و بِنْت الْمصطَفی فِیها(1).

چه نیکو سخنی عمر به علی گفت،شنونده این کلام را گرامی بدار و گوینده اش را بزرگ بشمار.

بی تردید به آتش می کشم خانه ات را و نمی گذارم در آن بمانی،در صورتی که بیعت نکنی؛اگرچه دختر پیامبر در آن خانه باشد.

«حافظ ابراهیم»در ادامه این دو بیت،در«تمجید از شجاعت عمر»می گوید: