فاطمه زهرا سلام الله علیها از ولادت تا شهادت صفحه 348

1- 227. صحیح بخاری، ج 5، ص 15

2- 228. المنتقی، ص 178.

گریه و شیون «فاطمه» تا هنگامی که پیامبر را به روضه ی مقدس بردند و به امانت نهادند، ادامه داشت و آنگاه به خانه برگشت و بانوان مدینه بر گرد او گرد آمدند...

او لب به سخن گشود و سپاس خدای را گفت و این آیه را تلاوت کرد که:

«انا لله و انا الیه راجعون.»

هان ای مردم پیام آسمان و وحی الهی قطع شد.

و آنگاه در سوگ پدر گرانمایه اش شعرهای جانسوزی خواند که خواهد آمد و به یکی از یاران پیامبر فرمود: چگونه توانستید بر آن پیکر خاک بیفشانید؟...

در «کشف الغمه» از پنجمین امام نور آورده اند که: هیچ کس فاطمه علیهاالسلام را پس از رحلت پیامبر شادمان و خندان ندید تا جهان را بدرود گفت.

و در روایتی دیگر آمده است که: پس از رحلت پیامبر تنها یک بار آن هم تبسمی از فاطمه دیده شد.

و از «عمران بن دینار» آورده اند که:

فاطمه پس از پیامبر خدا، در سوگ او همچنان سوگوار بود تا جهان را بدرود گفت.

پس از رحلت پیامبر

در هر روز از روزگاران این جهان، پدرانی از دنیا می روند و دخترانشان در سوگ آنان می نشینند و بر آنان اشک می ریزند، اما گریه ها و سوگواری ها بر اساس روابط دوستانه و علاقه و مهر حاکم در میان پدران و فرزندان، گوناگون است و یکسان نیست.

بسیاری از دختران هستند که میان آنان و پدرانشان چیزی جز رابطه ی پدری و فرزندی حاکم نیست. از این رو در مرگ پدر و در سوگ او تنها چیزی که او را به سوگ نشانده است همان رابطه ی دختری و پدری است. اما برخی پدران و دختران نیز در گوشه و کنار جامعه ها و روزگاران یافت می شوند که رابطه ی میان آنها، رابطه ی مهر و محبت و عشق و صفاست. این پدران، کسانی هستند که باران مهر و صفا را بر مزرعه ی وجود دخترشان