روشنی مهتاب : اثبات شهادت حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها صفحه 56

اگر من سخنی بگویم می‌گویید که علی حسادت می‌ورزد ، اگر سکوت کنم خیال می‌کنید من از مرگ می‌ترسم . من همان کسی هستم که در جنگ‌ها به استقبال مرگ می‌رفتم ، آیا یادتان هست چگونه به قلبِ دشمن، حمله می‌کردم ؟ امّا من امروز در مقابل همه سختی‌ها صبر می‌کنم .72

من وقتی این نامه را برای اوّلین بار خواندم، با خود فکر کردم که چرا علی(ع) این سخنان را در حضور ابوبکر نگفت. چرا این سخنان را در نامه‌ای نوشت و برای ابوبکر فرستاد؟ او می‌توانست به راحتی با ابوبکر دیدار کند، امّا او می‌خواست تا این نامه، سند مهمّی برای اعتراض او باشد. آری! تأثیر یک متن نوشته شده، خیلی بیشتر از گفتار است!

علی(ع) برای ابوبکر نامه نوشت و فریاد اعتراض خود را برای همیشه تاریخ بیان کرد. علی(ع) سکوت کرد، امّا سکوت او نشانه رضایت از خلافت ابوبکر و عُمَر نیست، راز سکوت او چیز دیگری است، این سخن زیبای او را بشنو: «به خدا قسم، اگر از تفرقه میان مسلمانان و بازگشت دوباره کفر و نابودی اسلام نمی‌ترسیدم، با دشمنان خویش به گونه‌ای دیگر برخورد می‌کردم!».73

علی(ع) صبر می‌کند تا اسلام عزیز باقی بماند، دین خدا حفظ شود و نام یاد پیامبر از یادها نرود!

اکنون معلوم شد مولای ما در دفاع از حق خود تلاش کرده است و هیچ‌گاه از حق خود چشم‌پوشی نکرده است، ما هم به او اقتدا می‌کنیم و حقایق را بیان می‌کنیم.

مدال غیرت عربی را به چه کسی بدهم؟

برادر سُنّی! دوستان تو سخن دیگری هم گفته‌اند، آنان غیرت عربی را مانع هجوم به خانه فاطمه(س) معرّفی کرده‌اند. این سخن آنان است: «در فرهنگ عرب، بیش از هر قومی نسبت به زنان غیرت نشان داده می‌شود. عرب‌ها بر رعایت حال زنان، حساسیّت ویژه‌ای دارند، با توجّه به این موضوع، چگونه می‌توان باور کرد که عُمَر، فاطمه را کتک زده باشد؟ چگونه می‌شود که مردم باغیرت عرب، هیچ‌کاری نکرده باشند؟».

هر کس این سخن را بخواند، خیال می‌کند که یک مرد عرب (چه مسلمان باشد چه کافر)، هرگز زنان را کتک نمی‌زند. ای کاش این‌گونه بود و این مطلب درست بود، امّا وقتی تاریخ را می‌خوانیم، نکات عجیبی را می‌بینیم، من بعضی از آن‌ها را اینجا می‌نویسم:

* نکته اول

استاد ذَهَبی که از علمای اهل‌سنّت است در کتاب تاریخ خود می‌نویسد: «عُمَر مسلمان نشده بود، او وقتی از اسلام آوردن خواهر و شوهرخواهرش باخبر شد، به خانه آن‌ها آمد و ابتدا شوهرخواهرش را به باد کتک گرفت. خواهرعُمَر برای دفاع از شوهرش جلو آمد، عُمَر چنان مشت محکمی به صورت خواهرش زد که خون از صورت او جاری شد».74