فَدَک، از غصب تا تخریب صفحه 174

1- 265. در بعضی از کتب این چند بیت شعر اضافه شده است. 1 - سیعلَمُ المتولی ظلم حامَتنا یوم القیامه انَّی سوف یَنقَلِبُ 2 - و سَوْفَ نَبْکیکَ ما عِشنا و ما بقیتُ له العیون بِتِهْمالٍ لها سَکبُ 3 - و قَدْ رُزِئنا به محضاً خلیقَتُهُ صافیِ الضَّرائب و الاعراقِ والنَّسَبُ 4 - فانتَ خیرُ عبادِ اللّه کُلِّهِمْ واَصْدَقُ النّاسِ حینَ الصِّدقِ و الکَذِبُ 5 - و کان جِبْریلُ روح القدس زائرنا فغابَ عنَّا فَکُلُّ الْخَیرِ مُحْتَجِبُ 6 - ضاقَتْ عَلَیَّ بِلادٌ بَعْدَ ما رَحُبَتْ وَ سِیمَ سِبطاکَ خَسْفاً فِیهِ لِی نَصَبُ 1 - آنان که امروز بر من ظلم و ستم کردند به زودی در قیامت حامیان مرا می بینند و آن وقت به کیفر اعمال خویش می رسند. 2 - ای پدر، تا زنده ام بر تو می گریم و تا زندگی هست همیشه بر تو گریانم، چشمان من از فشاندن اشک باز نمی ایستد و آب آن خشک نمی شود. 3 - ما خاندان مصیبت زده شدیم، در حالی که برگزیده خدا بودیم - ای پدر، ما در خَلق و خُلق و حسب و نَسب، سر آمد عالم بودیم. 4 - تو از همه بندگان خدا برتر و بالاتری و در وقت صدق و کذب، تو از همه راستگوتر. 5 - و آن فرشته پاک، جبرئیل و روح القدس که به زیارت ما می آمد دیگر از ما غائب شد و خیر و برکت را از میان ما برد. 6 - ای پدر بزرگوارم، بعد از تو دنیا با همه وسعتش بر دیدگان فاطمه تنگ و تاریک شده است، و دو پسرش که دو نوه شما هستند به مصیبت تو افسرده شده اند.

4. ای پدر عزیز: آنان که در سینه های خود کینه تو را پنهان داشتند چون شما رفتید و بین شما و ما، خاک حائل شد آن کینه ها را آشکار ساختند.

5. هنگامی که تو از دنیا رفتی، مردم با تندی و بی رحمی با ما رفتار کردند و آنچه از زمین در دست ما بود از ما غصب کردند (عرصه را بر ما تنگ کردند).

6. شما ماه شب چهارده ما و چراغ زندگانی ما بودی. به نام تو از آسمان جبرئیل با وحی و کتاب فرود می آمد.

7. جبرئیل به وسیله آیات قرآن کریم مونس ما بود و با فوت شما تمام خیر و برکت از دست رفت.

8. ای کاش پیش از شما من مرده بودم و چون شما رفتی کتاب خداوند معنی دیگری شد.

9. ای پدر بزرگوار، در مرگ شما آن چنان مصیبت و اندوهی به ما رسید که به هیچ اندوهناکی از مردمان عجم و عرب نرسیده بود.

21. سپس حضرت فاطمه زهرا علیها السلام ساکت شد و به خانه برگشت و امیرالمؤمنین علی علیه السلام بر در خانه در انتظار او بود تا جمال زهرا علیها السلام بر او طلوع کند. وقتی حضرت به خانه رسید و قرار گرفت به مولا فرمود:

یا ابْنَ اَبی طالِب! اِشْتَمَلْتَ شِمْلَهَ الْجَنینِ، وَ قَعَدْتَ حُجْرَهَ الظَّنِینِ! نَقَضْتَ قادِمَهَ الاَْجْدَلِ، فَخانَکَ رِیشُ الاَْعْزَلِ، هذَا ابْنُ اَبِی قُحافَهَ، یَبْتَزُّنِی نُحَیْلَهَ اَبِی وَ بُلْغَهَ ابْنِی، لَقَدْ اَجْهَرَ فِی خِصامِی وَ أَلْفَیْتُهُ اَلَدَّ فِی کَلامِی، حَتَّی حَبَسَتْنِی قَیْلَهُ نَصْرَها وَالْمُهاجِرَهُ وَصْلَها وَ غَضَّتِ الْجَماعَهُ دُونِی طَرْفَها فَلا دافِعَ وَ لا مانِعَ، خَرَجْتُ کاظِمَهً وَ عُدْتُ راغِمَهً، اَضْرَعْتَ خَدَّکَ یَوْمَ أضَعْتَ حَدَّکَ افْتَرَسْتَ الذِّئابَ وَافتَرَشْتَ التُّرابَ، ما کَفَفْتَ قائِلاً وَ لا اَغْنَیْتَ باطِلا، وَ لا خِیارَ لِی، لَیْتَنِی مِتُّ قَبلَ هَنِیَّتِی وَ دُونَ زَلَّتِی، عَذِیرِیَ اللَّهُ مِنْکَ عادِیاً وَ مِنْکَ حامِیاً وَیْلایَ فِی کُلِّ شارِقٍ، ماتَ الْعَمَدُ وَ وَهَتِ الْعَضُدُ، شَکْوایَ اِلی اَبِی وَ عَدْوایَ اِلی رَبِّی، اللَّهُمَّ اَنْتَ اَشَدُّ قُوَّهً وَ حَوْلاً وَ اَحَدُّ بأْساً وَ تَنْکِیلاً.

فَقالَ اَمِیرُالْمُؤْمِنینَ علیه السلام: لا وَیلَ عَلَیْکَ، الْوَیْلُ لِشَانِئِکِ نَهْنِهی عَنْ وَجْدِکِ