«الرَّسُولُ» اشاره به پیغمبر اکرم‌صلی الله علیه وآله است؛ الف و لامش، الف و لام عهد است.
«آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ» یعنی این پیغمبر که ما فرستادیم به آن چه از جانب خدا به او وحی شده ایمان دارد. خیلی مهمّ است که کسی به آن چه می‌گوید ایمان داشته باشد؛ از عملکرد پیغمبرصلی الله علیه وآله می‌بینیم و می‌فهمیم که گفته‌های خودشان را باور داشته‌اند. اگر دعوت به سوی خدا می‌کردند یا مردم را از قیامت آگاه می‌کردند، خودشان هم این‌ها را باور داشتند.
«الَّذی جاءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ».(35)
پیغمبرصلی الله علیه وآله آن چه را که برای مردم آورده است صدق و مطابق واقع است، خلاف نیست، خود پیغمبرصلی الله علیه وآله هم این مطلب را باور دارد؛ «آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ».
از قدیم الأیّام این افکار انحرافی در جامعه بوده و الآن هم بعضی از روشنفکرمآب‌ها این شبهات را القاء می‌کنند، و منکر وحی می‌شوند و می‌گویند: آن چه پیغمبرصلی الله علیه وآله گفته، ساخته و پرداخته افکار خودش بوده است!
این آیه این افراد را تکذیب می‌کند، زیرا آن چه پیغمبرصلی الله علیه وآله می‌فرماید:
«وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوی إنْ هُوَ إلّا وَحْیٌ یُوحی .(36)
آن است که از جانب خدا به او وحی شده، از خودش نیست، از مقامات بالا و از عرش الهی به او القاء شده است.
«وَ الْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ».(37)
انسان‌های با ایمان اعتقاد به چهار چیز دارند: