حال ما می‌خواهیم شیره سر دیگران بمالیم، می‌گوییم ما خیلی بد بین به خلفاء نیستیم، لعن هم نمی‌کنیم، پس احترام به اهل سنّت می‌گذاریم. ولی آن‌ها که خودشان می‌دانند که ما شیره سرشان می‌مالیم. آخر چرا خودمان را گول می‌زنیم؟
خیلی برای من عجیب است! یک جمله‌ای از بن‌باز شنیدم. یکی از مسئولین کشور ما پیش بن‌باز رفته و به او گفته بود: ما برای این که کمی نسبت به هم محبّت پیدا کنیم، کارهایی کرده‌ایم؛ و به مردم گفته‌ایم: بیایند در مسجدهای شما پشت سر شما نماز بخوانند و به هر حال یک ترمیمی در کارها بشود. خوب که حرف‌هایش را زده بود و خدمت‌هایش را گفته بود که ما چه کردیم، بن باز گفته بود: «کنتم کفّارًا فصرتم منافقین»؛ یعنی: آن روز تا حالا کافر بودید، اکنون منافق شده‌اید.
می‌فهمید یعنی چه؟ یعنی شیره سر ما نمالید، ما که می‌دانیم شما شیعه‌ها هیچ وقت آبتان با ما در یک جوی نمی‌رود. عمر، عمر است. یعنی فکر می‌کنید اگر چنانچه حوض کوثر را بیاورند و بخواهند عمر را با آن شست و شو بدهند، می‌شود؟! اصلًا امکان پذیر است؟!
فاطمه زهراعلیها السلام نمی‌گذارد این‌ها در مقابل شیعه جلوه کنند. ظلم‌هایی که کرده‌اند فراموش نمی‌شود. کسانی که سعی می‌کنند به صورتی تاریخ را مخدوش کنند، خودشان را گول می‌زنند. تاریخ به جای خودش هست. این جنگ حقّ و باطل ادامه دارد. نگران هم نباشید، اگر می‌بینید یک مسائلی هست، این درگیری‌ها بوده و هست و تا زمان ظهور حضرت مهدی - عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف - خواهد بود. خدا هم جای حقّ نشسته، امکان ندارد بتوانند تشیّع را با این حرف‌ها زیر سؤال ببرند.
شخصی در یکی از مجلّات چیزی نوشته که برای من خیلی سنگین بود. نوشته بود: «ما باید مشروعیّت خلافت شیخین را در دنیا اثبات کنیم.» آیا می‌توانید؟ ممکن نیست! هر وقت توانستید تاریخ صدر اسلام را محو کنید، شاید بتوانید. تاریخ همچنان باقی است و خون فاطمه زهراعلیها السلام روی پرونده این‌ها هست، پاک شدن هم ندارد، بی‌خود هم از این فکرها نکنید.
چند کلمه هم از فاطمه زهراعلیها السلام ذکر مصیبت کنیم. حالا دیگر نزدیک ظهر است و فاطمه زهراعلیها السلام در بستر افتاده، اگر من و شما جای أسماء بودیم و می‌رفتیم داخل اتاق فاطمه زهراعلیها السلام بدن نحیف فاطمه زهراعلیها السلام را می‌دیدیم، چه به ما می‌گذشت؟ لا اله الّا اللَّه! اگر ما به جای حسنین‌علیهما السلام بودیم، داخل اتاق فاطمه زهراعلیها السلام می‌رفتیم پهلوی شکسته مادرمان را می‌دیدیم، چه حالتی به ما دست می‌داد؟ خدا به داد دل بچّه‌های فاطمه زهراعلیها السلام برسد! خدا به داد دل علی‌علیه السلام برسد!
می‌دانید امروز تنها کسی که از امیرالمؤمنین‌علیه السلام حمایت می‌کرد از دنیا می‌رود. علی‌علیه السلام تنها می‌شود. او که کمربند علی‌علیه السلام را می‌گرفت و به خاطر علی‌علیه السلام تازیانه می‌خورد، اکنون دیگر از دنیا می‌رود. علی‌علیه السلام تنها می‌شود. علی‌علیه السلام بالای سر قبر زهراعلیها السلام می‌آید برای فاطمه زهراعلیها السلام چقدر گریه می‌کند، چقدر اشک می‌ریزد، وقتی خبر شهادت بی بی را به حضرت علی‌علیه السلام می‌دهند؛ علی‌علیه السلام غش می‌کند، بی‌حال می‌شود، روی زمین می‌افتد.
عرض می‌کنیم: یاعلی! شما وقتی خبر شهادت فاطمه‌علیها السلام را شنیدید، غش کردید، خدا به دادِ دل زینب‌علیها السلام برسد آن وقت که بالای گودال قتلگاه آمد، نگاه کرد بدن پاره پاره، بدن بی‌سر ابی عبداللَّه‌علیه السلام، سنگ‌ها، چوب‌ها، نیزه شکسته‌ها را عقب کرد، افتاد روی پیکر ابی عبد اللَّه‌علیه السلام. می‌خواهد برادرش را ببوسد، می‌خواهد زیر گلوی برادر را طبق وصیّت مادرش ببوسد، می‌بیند سر در بدن ندارد، خم شد و لب‌ها را به رگ‌های بریده... .
مجلس چهارم
آثار تفکّر