رنج‌های زهرا علیهاالسلام صفحه 185

خانه را با ساکنانش به آتش خواهم کشید. این کلمه بدین معنی نیست که ما به فاطمه کاری نداریم بلکه آمده‌ایم که علی را دستگیر کنیم. نه هیچ‌یک از قواعد زبان عربی این معنی را تقویت می‌کند و نه وجه مقبولی در علوم بلاغت و سایر علوم برایش وجود دارد.

اما کلمه‌ی «بِمَنْ فیه: با ساکنانش»: واژه‌ی مَنْ که در مورد عقلا به کار می‌رود، تأکید دارد که وی خانه و انسانهای ساکن در آن و از جمله فاطمه، حسن و حسین، و علی علیه‌السلام را به آتش خواهد کشید.

اگر بیندیشیم که این تفسیر درست است، و آنان به فاطمه کاری نداشتند، آیا به دیگر ساکنان خانه، از بنی‌هاشم و زبیر و عباس که به گفته‌ی وی، آنان نیز در خانه بودند، کار داشتند یا نه؟!

آیا در زبان عربی واژه‌ی «بِمَنْ فیه»، فقط برای علی علیه‌السلام وضع شده و حسن و حسین علیهماالسلام و فضه و زبیر و بنی‌هاشم و فاطمه و عباس و... از شمول آن بیرون‌اند؟! اگر به فاطمه علیهاالسلام کاری ندارد، پس چرا از او نمی‌خواهد که خانه‌ای را که هیزم آورده تا آن را با ساکنانش آتش بزند، ترک کند؟ بلکه به جای این، در پاسخ: فاطمه در خانه است، گفت: اگر چه فاطمه در خانه باشد؟!

درخواست گذشت، دلیل بر منزلت زهرا

وی با طرح سؤالی می‌گوید: آیا درخواست شیخین از زهرا علیهاالسلام برای گذشت، دلالت ندارد که فاطمه علیهاالسلام در جامعه‌ی اسلامی و در میان بزرگان و صحابه از منزلت خاص خود بهره‌مند بود؟!

پاسخ: