رنج‌های زهرا علیهاالسلام صفحه 203

باشد، عدم اعتراض فاطمه علیهاالسلام نیز دلیل بر درستی خواسته‌ی او است. کمترین وظیفه‌ی آنان در این مسأله این بود که آنچه فاطمه نمی‌داند به او بگویند و آنچه فراموش کرده، یادآوری نمایند و او را از اشتباه بازدارند و منزلتش را به جای تحقیر، بالا برند، اگرچه بگوید که با شما سخن نخواهم گفت، یا بر عادلی ستم روا دارد و یا ارتباطی را قطع کند. حال که می‌بینید به هیچ‌یک از دو خصم اعتراض نکردند، پس امور با همدیگر مساوی شدند و اسباب برابر شد و رجوع به اصل حکم خداوند درباره‌ی ارث، برای ما و شما سزاوارتر است و بر ما و شما واجب‌تر. سپس گفت: اگر بگویند: چگونه گمان می‌رود که ابوبکر به زهرا علیهاالسلام ظلم و تعدی کرد، در حالی که هرچه فاطمه علیهاالسلام شدیدتر با او سخن گفت، او با نرمش و رقّت بیشتری سخن گفت، آنجا که فاطمه علیهاالسلام گفت: به خدای سوگند، هرگز با تو سخن نخواهم گفت؛ ابوبکر گفت: به خدای سوگند، هرگز از تو روی نخواهم گرداند. و آنگاه که فاطمه علیهاالسلام گفت: به خدای سوگند علیه تو نفرین خواهم کرد، او گفت: به خدای سوگند، به درگاه خداوند برای تو دعا خواهم کرد. [237] .

ابوبکر این سخن خشن و کلام شدید را در دارالخلافه و در حضور قریش و صحابه از فاطمه علیهاالسلام تحمل می‌کند، در حالی که خلافت به ابهت و پیراستگی و رفعت و هیبت محتاج است. این مانع ابوبکر نشد که بگوید: احدی در حال فقر از تو برای من عزیزتر نیست و احدی به هنگام بی‌نیازی از تو برای من دوست داشتنی‌تر، اما از رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله شنیدم که فرمود: ما پیامبران ارث نمی‌گذاریم، آنچه از ما بماند، صدقه