رنج‌های زهرا علیهاالسلام صفحه 266

مردم بدهد. و الّا چگونه این سخن را از او بپذیریم که می‌گوید: در اوایل دهه‌ی پنجاه میلادی در اثنای مطالعه‌ی این موضوع از شرف‌الدین پرسیدم. سپس در سال 1414 ه می‌گوید: اخیراً به نصی در بحارالانوار دست یافته‌ام که می‌گوید...، آیا مطالعه وی بیش از چهل سال طول کشیده تا اینکه اخیراً توانسته به این یا آن نص دست یابد؟!

آیا می‌توان این را مطالعه و بررسی نامید در حالی که فقط به کتاب بحارالانوار آن هم در سالهای اخیر مراجعه کرده و به رغم نصوص بسیار فراوانی که در این کتاب آمده، جز همین یک نص، به چیزی دست نیافته است؟! اگر این نص به اظهار خودش، مشکل او را حل کرده پس چرا دوباره به تشکیک و طرح پرسش روی آورده است؟!

4- اگر کسی که این پرسش را مطرح می‌کند یک انسان عادی بی‌سوادی بود که نه فارغ‌التحصیل دانشگاه است و نه در مراکز علمی دینی تحصیل کرده، در این حالت معذور است و وظیفه عالم عارف است که مشکل یا مشکلات او را حل کند و به پرسش یا پرسشهای او پاسخ دهد. اما اگر او خود عالم و عهده‌دار پاسخگویی به پرسشهای دینی مردم است، باید بداند که مردم از عدم پاسخگویی وی می‌فهمند که به مضمون سؤال و همه‌ی لوازم و آثار آن ملتزم است.

مصادره‌ی موقوف

می‌بینیم که برخی از افراد، هرگاه در موضع تعدّی به زهرا علیهاالسلام و شکستن پهلوی او پرسشی از آنان می‌شود، به جای پاسخ، از سؤال‌کننده که یک انسان عادی است، می‌پرسند: آیا شکستن پهلوی زهرا علیهاالسلام نزد شما ثابت شده است؟ به چه دلیل؟

می‌گوییم:

1- برای کسی که خود را اهل علم می‌داند و مسئول هدایت مردم، زیبنده نیست که از میان مردم یک انسان عادی را مخاطب خود سازد و این سؤال را از او بپرسد مگر اینکه منظورش ایجاد شبهه در ذهن وی باشد تا راه سیطره بر او را هموار سازد و از آسان‌ترین راه بتواند او را تسلیم کند.
2- متون مثبته‌ی ماجرای زهرا علیهاالسلام فراوان است و کتابهایی که در قرون سابق نوشته شده، پی‌درپی چاپ می‌شود و نسخه‌های خطی در گوشه و کنار جهان پیدا می‌شود و روایات و متون بیشتری در تأیید و تأکید این قضیه می‌یابیم.