رنج‌های زهرا علیهاالسلام صفحه 282

تاکنون هیچ زنی از ما گریه نکرده مگر اینکه از حمزه شروع کرده است.

و در نص دیگری آمده: هنگامی که رقیه وفات کرد، زنان می‌گریستند. عمر با تازیانه آنان را می‌زد. رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله دستش را گرفت و فرمود: عمر! رهایشان کن. و به زنان فرمود: «بپرهیزید از آواز شیطان... فاطمه در کناره‌ی قبر می‌گریست. پیغمبر با لبه‌ی لباسش اشک چشمانش را پاک می‌کرد». [325] .

منع از گریه بر میت

پیغمبر صلی اللَّه علیه و آله برای حمزه گریست و فرمود: حمزه را کسی نیست که بر او گریه کند. پس از آن برای جعفر گریست و فرمود: باید زنان در فراق مثل جعفر گریه کنند. آن حضرت برای فرزندش ابراهیم گربه کرد و فرمود: اشک از چشم روان است و قلب محزون، و جز آنچه رضای خداوند است، نمی‌گوییم. همچنین آن حضرت برای عثمان بن مظعون و سعد بن معاذ و زید بن حارثه گریست. صحابه نیز گریستند. جابر و بشیر بن عفرا هرکدام برای پدر خود گریسته‌اند. موارد فراوان دیگری که در کتابهای تاریخ و حدیث آمده است. [326] .

این همه نه تنها بر عدم ممنوعیت گریه در فراق درگذشتگان دلالت دارد، بلکه