رنج‌های زهرا علیهاالسلام صفحه 283

بر مطلوبیت آن و نیز علاقه‌ی رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله به اینکه اصحاب در مرگ عزیزانشان گریه کنند، دلالت دارد. در مقابل می‌بینیم عمر بن خطاب هم از گریه بر میت بازمی‌دارد و هم می‌زند و هر آنچه قریحه‌اش بخواهد، در راه منع از گریه از گریه بر میت انجام می‌دهد. روایت نیز از پیامبر صلی اللَّه علیه و آله روایت می‌کند که مفادش این است که مرده از گریه‌ی خانواده‌اش عذاب می‌شود. [327] وی ام‌فروه خواهر ابوبکر را نیز هنگامی که در مرگ برادرش می‌گریست، زد [328] در حالی که می‌بینیم خود وی در مرگ خالد بن ولید فرمان گریه داد. [329] عایشه برای ابراهیم [330] ، ابوهریره برای عثمان، حجاج برای فرزندش [331] و صهیب برای عمر [332] گریستند. آنان به کارهای این افراد احتجاج می‌کنند.

شخص عمر برای نعمان بن مقرن و دیگران [333] گریست. پیامبر صلی اللَّه علیه و آله از تعرض به کسانی که برای اموات خود گریه می‌کنند، نهی فرمود. [334] .