رنج‌های زهرا علیهاالسلام صفحه 394

و از متجاوزان به حریم خویش اظهار خشم نمود تا آنجا که وصیت کرد در تشییع جنازه‌اش حاضر نشوند. چه در این صورت بر هیچ انسان منصفی پوشیده نخواهد بود که با توجه به آنچه در شأن او گفتیم، سر زدن چنین کارهایی از آنان در حق وی، قدح صریح در آنان است که اولاً، به آنچه در حقّ او وارد شده اعتنا نکردند و ثانیاً، از خشم خدا و رسول نهراسیدند».

وی در ادامه‌ی استدلال خود، روایتی از گریه‌ی پیغمبر صلی اللَّه علیه و آله به هنگام احتضارش نقل می‌کند که وقتی از علت آن پرسیدند، فرمود:

«برای ذریّه‌ام، و آنچه پس از من اشرار امّت در حق آنان انجام می‌دهند، می‌گریم. گویی الان فاطمه را می‌بینم که پس از من مورد ظلم و تعدی قرار گرفته و فریاد می‌زند: پدر! پدر! ولی احدی از امّت به یاری او نمی‌شتابد».

سپس می‌گوید:

«این کلام پیغمبر صلی اللَّه علیه و آله اشاره‌ای است به آنچه که در مقاله‌ی چهارم از مقصد دوم به تفصیل و تصریح خواهد آمد که عمر با جماعتی به دستور ابوبکر برای بیرون آوردن علی و زبیر برای بیعت به خانه فاطمه علیهاالسلام هجوم بردند. همچنین اشاره دارد به مصادره فدک و منع خمس و بقیه‌ی ارث پدری‌اش. اشکالی ندارد که اجمالی از آن را در اینجا بیاوریم.

جماعتی که در مقاله‌ی مذکور اسامی و کتابهایشان را یاد خواهیم کرد، از جمله طبری، جوهری، قتیبی، سیوطی، ابن‌عبدربه، واقدی و شمار زیادی از عالمان سنی نقل کرده‌اند که عمر بن خطاب، و