رنج‌های زهرا علیهاالسلام صفحه 434

فرزندانش می‌گفت:...». [670] .

در متن دیگری افزوده: «و هرگاه لباس پدرش را می‌بویید، به حالت غش می‌افتاد». [671] .

بر پایه‌ی چنین روایاتی فاطمه علیهاالسلام زنی است که با فرمان پدرش که از نوحه‌گری نهی فرموده، مخالفت می‌کرد، آنگاه که گفت: «پدر! بهشت جاودان جایت، پدر! بارگاه خداوند عرش مأوایت، پدر! جبرئیل بر تو وارد می‌شد؛ پدر! از امروز دیگر تو را نمی‌بینم». [672] .

این علاوه بر روایتی است که از کنیزش فضه نقل می‌کنند و روایات دیگر که در همین مسیر حرکت می‌کند.

می‌توانیم در تفسیر آن بگوییم: مقصود این است: توجیه بیرون راندن فاطمه علیهاالسلام از خانه و جوار پدرش، و دلیل‌تراشی برای منع او از اظهار حزن و اندوه که خود بیانگر مظلومیت او است و اضطرار امیرالمؤمنین علیه‌السلام برای ساخت بیت‌الاحزان برای زهرا علیهاالسلام در بقیع، تا نام «بیت‌الاحزان» برای همیشه به عنوان یک سند قوی برای نابودی این ظلم و ستم جدید و خشن در حق او، باقی بماند.

آیا این یک اشتباه تاریخی است؟