مبانی کلامی اعجاز قرآن صفحه 52

علم بدیهی، آن است که خود به خود برای انسان قطعی باشد؛ یعنی بدون شک و تردید، حاصل شود. پس از ثبوت این مقدمه، می گوییم: هنگامی که ما انسان را در خارج مشاهده می کنیم، یقین داریم که اول در رحم بوده و سپس از رحم خارج شده و مراحل کودکی را پیموده و به سن جوانی رسیده است. اگر کسی بگوید این طور نیست، بلکه یک باره پیدا شده و به نبوغ و کمال رسیده، ما یقین پیدا می کنیم که او دروغ می گوید.

از این بیان، ثابت می شود که ادعای خرق عادت، سخن لغو و نادرستی است و این قاعده کلی را می توان به وسیله مثال های زیر تأیید کرد:

1. اگر کسی بگوید این امکان وجود دارد که آب دریاها و چشمه ها زر شود، یا کوه، طلای خالص گردد، هر شخصی به این گوینده، نسبت جنون خواهد داد.

2. اگر کسی بگوید این امکان وجود دارد که سنگی که در منزل من افتاده، حکیم شود و به دقایق فلسفه و منطق مسلط شود، یا این که تمام حشرات، عالم و فاضل شوند، یا این که وقتی که من به خانه برگشتم، الاغم بطلمیوس شده، به تدریس کتاب مجسطی مشغول باشد، یا هرچه مورچه و مگس در منزل هست، همگی آدم شوند و در هندسه، منطق و الهیات مباحثه کنند، بدیهی است چنین آدمی را دیوانه کامل می خوانند.

3. اگر کسی بگوید این امکان وجود دارد که قطعه زمینی به اندازه کف دست، بدون مهندس و معمار و بدون مصالح ساختمانی، به کاخ های مجلل یا باغ های زیبا تبدیل شود، هر کسی خواهد گفت که این شخص جنون دارد».(1)