مجالس الزهراء (سلام الله علیها) صفحه 2

اشارت رفته است و «یخرج منها اللؤلو و المرجان» به دو فرزند زیبا و آسمانی او یعنی سیدا شباب اهل الجنه:

بالاترین مرتبه‌ی کمال در انسان کامل آنجایی است که در وادی امن رضا به سیر در محضر سبوح قدوس در آید و به رضای او راضی باشد و به خشم و غضب او خشمناک. اینان نیک بختان برگزیده‌ی عالمند که کریمه‌ی شریفه‌ی «رضی الله عنهم و رضواعنه» منزلت آنان را این چنین دل نشین پاس داشته است و چه زیباست خشم و خشنودی که دائر مدار خشم و خشنودی خدا باشد «من احب فی لله و ابغض فی الله فهو من اصفیاء الله». (1)

اما در مورد حضرت صدیقه‌ی کبری (سلام الله علیها) باید گفت که تمامی این مرزها با فاصله‌های نامتناهی از گردنه‌های افلاک گذشته تا به جایی رسیده که خشم و خشنودی خدا دائر مدار خشم و خشنودی فاطمه‌ی زهرا (سلام الله علیها) می‌شود و خداوند علی اعلی به رضای فاطمه (سلام الله علیها) راضی و به غضب او غضبناک می‌شود ( (إن الله یغضب لغضب فاطمه و یرضی لرضاها) ) (2)

سخن از بانوی بزرگواری است با عظمتی فراتر از عرش و کرسی و ملک و ملکوت که انوار جهان نمای جلال و جمال باطنی این گنجینه‌ی بی انتهای خلقت، اجلّ است از اینکه با عقول جزئیه بشریت ادراک شود، آری خدا و رسولش با شادی چنین بانویی شاد و با غضب چنین گوهر والایی غضبناک می‌شوند و این یک قانون بزرگ الهی است در قرآن عظیم که حجت را بر تمامی مسلمین جهان تا قیام قیامت تمام کرده است.