مجالس الزهراء (سلام الله علیها) صفحه 51

او رفتند در حالی که در محرابشان مشغول نماز بودند و از شدت گرسنگی بر خود پیچیده بودند و چشمانشان بی‌سو شده بود، پس چون پیامبر (صلی الله علیه و آله) ایشان را دیدند فرمودند: پناه می‌برم به خدا، اهل بیت محمد (صلی الله علیه و آله) از گرسنگی می‌میرند، پس جبرئیل نازل شد و گفت: ای محمد این پیام را دریافت کن، خداوند به اهل بیت تو سلام و درود می‌فرستد، و می‌فرماید: یوفون بالنذر، یعنی علی، فاطمه، حسن، حسین و فضه (خدمتکارشان) نذر خود را اداء کردند.

ابن‌عباس می‌گوید:

هنگامی که بهشتیان در بهشت هستند ناگهان نوری همچون درخشندگی خورشید می‌بینند که باغ‌های بهشت را نورانی می‌کند، سپس بهشتیان می‌گویند: خداوند فرموده، در بهشت هیچ گرمایی (خورشیدی) و هیچ سرمایی نیست، پس خداوند به آنان می‌فرماید: این خورشید و ماه نیست، این نور چهره‌ی فاطمه و علی: است که می‌خندند و از خنده‌ی آنان بهشت نورانی شده است و خداوند آیه: هل أتی را، تا و کان سعیکم مشکوراً را در مورد ایشان نازل فرموده است. (1)

3 ـ تفسیر مفاتیح الغیب:

فروی عن ابن عباس رضی الله عنهما: ( (أن الحسن و الحسین (علیهما السلام) مرضا فعادهما رسول الله (صلی الله علیه و آله) فی أناس معه ...) )