بازپژوهی تحریف ناپذیری قرآن صفحه 132

سوی خداوند متعال صادر شده و تنها در آن احتمال نقیصه داده می شود، بدین بیان که ممکن است قرینه و قیدی وجود داشته که به نسل های آینده نرسیده باشد، لذا در این گونه موارد باید اصل عدم نقیصه را جاری نمود. بنابراین، از نگاه مختار، هیچ یک از اشکالات ایشان وارد نیست.

پاسخ برگزیده از شبهه دور

اوّل این که: تحریف هم چون سایر افعال و امور نیازمند انگیزه است؛ لذا کسانی که دنبال تحریف آیاتِ ولایت بودند، انگیزۀ آن ها کم رنگ جلوه دادن مسألۀ ولایت بود؛ یا انگیزۀ کسانی که دنبال تحریف آیات مربوط به توحید و یا صفات خداوند متعال بودند، از بین بردن اعتبار قرآن بود. پس، تحریف بدون داعی و انگیزه تحقّق پیدا نمی کند.

اینک پرسش این است که چنان چه در واقع، تحریفی در این آیۀ شریفه رخ داده باشد، انگیزۀ تحریف در آن چه می تواند باشد؟ آیا ممکن است بخشی از آیه دگرگون یا حذف شده باشد به گونه ای که بر حفظ قرآن دلالت نکند، مانند این که به جای «لَحافِظون» کلمۀ «لَعالِمون» آورده شود، یا این که بدون جایگزین، آن را حذف نمایند و یا این که مرجع ضمیر در «له» را چیزی دیگر غیر از قرآن قرار دهند؟ از آن جا که در کلمه «لحافظون» و در ضمیر «له» تغییری داده نشده است، احتمال تحریف نسبت به آن ابطال می شود؛ پس، آیۀ حفظ در فرض عدم تحریف، بر حفظ قرآن از طرف خداوند متعال تا قیامت دلالت دارد.

دوم: اگر آیۀ شریفه در واقع بدین صورت بود «إنّا له لحافظون إلی