بازپژوهی تحریف ناپذیری قرآن صفحه 133

أجل معیّن» و عبارت «إلی أجل معیّن» از آیه حذف شده باشد، دیگر نوبت به سخن کفّار در اعتراض به پیامبر مکرّم اسلام صلی الله علیه و آله و نسبت جنون به ایشان نمی رسید.

با این دو مطلب، به عدم تحریف آیۀ شریفه اطمینان حاصل می گردد و به دنبال آن، آیۀ حفظ از دایرۀ علم اجمالی خارج می شود؛ با تمسّک به این آیه نیز سایر آیات قرآن کریم از دایرۀ علم اجمالی خارج می گردند؛ چه آن که این آیه بر عدم تحریف تمام آیات قرآن دلالت دارد. بر این پایه، تحریف منحصر در آیاتی است که روایت معتبر بر تحریف آن ها دلالت دارد و تحریف در این گونه آیات، مانع حجّیت بقیه ظواهر کتاب نمی شود.

خلاصه این که با تمسّک به آیۀ شریفۀ حفظ، موردی برای علم اجمالی باقی نمی ماند تا نسبت به آن موارد حکم به شبهه بدوی گردد. علاوه بر اینکه در فرض وجود شبهه بدوی در برخی آیات، اصل عدم تحریف در قرآن جاری می گردد. در نهایت، اگر کسی روایات دالّ بر تحریف برخی از آیات را معتبر بداند، در همان گسترۀ آیات تحریف شده، ظواهر از حجّیت ساقط می شوند و نه نسبت به تمام قرآن.

دوم: آیات 41 و 42 سوره فصّلت

اشاره

خداوند متعال در آیات 41 و 42 سوره فصّلت می فرماید:

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمّا جاءَهُمْ وَ إِنَّهُ لَکِتابٌ عَزِیزٌ لا یَأْتِیهِ الْباطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ