بازپژوهی تحریف ناپذیری قرآن صفحه 136

پس از آن خواهد آمد، هیچ کدام قرآن را باطل نمی کنند. گفته شده است معنای آیه این است که: قرآن محفوظ است از این که از آن کاسته شود و باطل از مقابل بر قرآن وارد شود و یا آن که بر قرآن افزوده شود و باطل از پشت به آن وارد شود.

بخش دوم آیۀ 42 چرایی عزیز بودن قرآن را بیان می کند: تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ به منزلۀ تعلیل برای وَ إِنَّهُ لَکِتابٌ عَزِیزٌ است. بدین معنا که قرآن تنزّل یافته از خداوند حکیم و حمید علی الاطلاق است و آن چه از حکیم علی الاطلاق صادر می شود، به یقین حکیمانه و مُتقن است.

کسی نسبت به این دو بخش از آیه اشکال نکرده است و می توان به هر کدام از آن ها برای اثبات عدم تحریف قرآن استدلال نمود.

وَ إِنَّهُ لَکِتابٌ عَزِیزٌ به تنهایی برای اثبات عدم تحریف قرآن قابل استدلال است؛ زیرا، کتابی که عزیز و نفوذناپذیر باشد، شبهه، اشکال، بطلان، نقصان، زیاده و... در آن راه نمی یابد. هم چنین قسمت و عبارت تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ بر عدم تحریف قرآن دلالت دارد.

بیان استدلال

اما آن چه در این جا مهم است، عبارت لا یَأْتِیهِ الْباطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ است که علما برای اثبات عدم تحریف در قرآن بدان تمسّک نموده اند، بدین بیان که قرآن کتابی است که باطل در آن راه ندارد«مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ» ، یعنی «من بین یدیه القرآن» هم چنین است در«وَ لا مِنْ خَلْفِهِ» که ضمیر به قرآن برمی گردد. گرچه برخی از مفسّران و مترجمان قرآن