بازپژوهی تحریف ناپذیری قرآن صفحه 158

نقد دوم: ناسازگاری ادامه آیه با تفسیر نور به قرآن

اشکال دوم این که: اگر مراد از «نور» در آیه شریفه، قرآن باشد، با ادامۀ آیه یعنی یَأْبَی اللّهُ إِلاّ أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ ناسازگار است؛ زیرا در این فرض، زمان محافظت تا اتمام و تکمیل قرآن است و پس از تکمیل قرآن، نوبت به تحریف قرآن می رسد؛ علاوه بر این که تقسیم نور به تکوینی و تشریعی محلّ تأمل است.

دلیل دوم: استدلال به اوصاف قرآن

اشاره

در کلمات و عبارت های بزرگان برای اثبات عدم تحریف قرآن با استناد به آیات قرآن، دو راه و روش وجود دارد.

شیوۀ اوّل، استدلال به تعدادی از آیات شریفه قرآن است که در مباحث پیشین چند آیه مورد بررسی قرار گرفت و البته برخی از علما به آیات دیگری نیز استدلال نموده اند که به نظر می رسد دلالت آن ها بر عدم تحریف قرآن ناتمام است و از این رو، آن آیات را مورد بررسی قرار نمی دهیم.

امّا شیوۀ دوم، استدلال به خصوصیات اولیه قرآن کریم است که این مسیر را علاّمه طباطبایی رحمه الله پیموده است. ایشان برای اثبات عدم تحریف قرآن، به مجموعه ای از ویژگی های قرآن کریم استدلال نموده است؛ بدین بیان که قرآن در وقت نزول، اوصاف و خصوصیاتی برای خود بیان کرده و بر پایۀ همان اوصاف، مجموع آیات قرآن مورد تحدّی واقع شده است؛ پس، قرآن موجود، همان قرآن نازل شده بر قلب نازنین رسول مکرّم اسلام صلی الله علیه و آله است. زیرا، اگر تحریفی در قرآن کریم روی داده