بازپژوهی تحریف ناپذیری قرآن صفحه 167

قرآن خود را به صفاتی همانند: هادی، صراط مستقیم، اقوم قولاً و... توصیف کرده است؛ عین این اوصاف در قرآنِ موجود نیز وجود دارد و هیچ کدام از آن ها مفقود نشده است.

صفت هفتم: ذکر الله بودن (بیان صفات والای خداوند و اسماء حسنی)

خصوصیت مهمّ مطرح در قرآن عبارت است از:

ومن أجمع الأوصاف التی یذکرها القرآن لنفسه أنّه ذکر لله فإنّه یذکر به تعالی بما أنّه آیه دالّه علیه حیّه خالده وبما أنّه یصفه بأسمائه الحسنی وصفاته العلیا، ویصف سنته فی الصنع والإیجاد، ویصف ملائکته وکتبه ورسله، ویصف شرائعه وأحکامه، ویصف ما ینتهی إلیه أمر الخلقه وهو المعاد ورجوع الکلّ إلیه سبحانه، وتفاصیل ما یئول إلیه أمر الناس من السعاده والشقاء، والجنّه والنّار.

ففی جمیع ذلک ذکر الله، وهو الذی یرومه القرآن بإطلاق القول بأنّه ذکر ونجد ما بأیدینا من القرآن لا یفقد شیئاً من معنی الذکر؛(1)

از جامع ترین صفات قرآن که نسبت به خود آورده، ذکر الله بودن قرآن است. قرآن از آن جا که نشانه ای زنده و جاویدان است، یادآور خداست. و از آن جا که اسماء حسنای خدا و صفات علیای او و سنت او در آفرینش و صفت فرشتگان و کتب خدا و پیامبران او و شرایع انبیا و سرانجام خلق و معاد و بازگشت همه به سوی او سعادت و شقاوت و بهشت و دوزخ همگی در قرآن ذکر شده است.

در همۀ آن چه ذکر شد، ذکر و یاد خداست و این است که قرآن