بازپژوهی تحریف ناپذیری قرآن صفحه 220

بوده است که نمی دانسته کتاب چیست و ایمان کدام است؟ ابو حمزه گفت: فدایت شوم نمی دانم چه می گویند. امام علیه السلام فرمود: آری، پیامبر صلی الله علیه و آله پیش از نبوّت در حالتی بود که کتاب و ایمان را نمی شناخت تا آن که خداوند روح را که در قرآن از آن یاد کرده به سوی او فرستاد و علم و فهم را با آن روح دریافت. این همان روحی است که خداوند به هر کس که بخواهد می بخشد و هنگامی که خداوند این روح را به او داد، به او دانش می آموزد.

با توجه به بخش پایانی روایت ممکن است بگوییم «روح» ویژۀ اوصیا نیست و ممکن است بندگان خاص خدا که به درجۀ وصایت نرسیده اند نیز اندازه ای به مقام محدَّث بودن برسند و روح عظیم را به فراخور حال، تا اندازه ای درک کنند.

با دقت در روایاتی که در این بخش ذکر شد، در می یابیم این سخن معاندین که جبرئیل جز بر پیامبر نازل نمی شود، نادرست است؛ گذشته از این، لازم نیست اخبار آسمانی را تنها جبرئیل به اولیای خدا برساند، بلکه ممکن است فرشتگانی دیگر مانند «روح» که در قرآن و روایات ذکر شده، حامل کلام الهی به اولیای خدا باشند.

خلاصه مطلب این که: هم چنان که گذشت، دانشمندان اهل سنّت چنان چه می خواهند بدون عناد و دشمنی دربارۀ روایات شیعه بحث کنند، باید با شناخت کامل از دیدگاه شیعه و مبانی حدیثی وارد در کتب شیعه و روایات آن وارد شوند و مجموعۀ روایات را در نظر بگیرند؛ نه آن که یک روایت یا بخشی از آن را مورد استناد خود قرار دهند و شیعه را متّهم به تحریف و یا قول به نبوّت فاطمۀ زهرا علیها السلام کنند.