بازپژوهی تحریف ناپذیری قرآن صفحه 253

- داستان تغییر قبله - آیۀ 106 سوره بقره - ما نَنْسَخْ مِنْ آیَهٍ أَوْ نُنْسِها نَأْتِ بِخَیْرٍ مِنْها - در مقام نسخ شرایع سابق است؛ زیرا، از دیدگاه یهودیان نسخ شریعت آن ها ممکن نبود و می دانستند که قبلۀ پیامبر آخر الزمان صلی الله علیه و آله بیت المقدس است و گمان نمی کردند این قبله تغییر کند و بر این باور بودند که هر کس به طرف بیت المقدس نماز خواند، باید تا آخِر به همان طرف نماز بخواند.

به دیگر سخن، شرایع سابق و به ویژه یهود، معتقد بودند در شریعت و کتاب آن ها نسخی اتفاق نخواهد افتاد؛ اما از نگاه مسلمانان، با آمدن دین اسلام، تمام ادیان نسخ شده است؛ چرا که هر شریعتی با آمدن شریعت بعدی نسخ می گردد.(1)

بر پایه آن چه بیان شد، مراد از «آیه» در آیۀ مورد بحث، شریعت است. بنابراین، در حقیقت، خداوند متعال می فرماید: اگر شریعتی را نسخ کنیم یا تأخیر بیندازیم، همانند یا بهتر از آن را می آوریم. در نتیجه، آیۀ 106 سوره بقره هیچ ارتباطی با نسخ تلاوت آیه ای از قرآن یا نسخ احکام دین اسلام در خود این دین ندارد.

دیدگاه علاّمه طباطبایی رحمه الله درباره آیه 106 بقره

ایشان ذیل این آیه و پیرامون مسأله نسخ می نویسد:

کیف کان فالنسخ لا یوجب زوال نفس الآیه من الوجود وبطلان تحقّقها بل الحکم حیث علّق بالوصف وهو الآیه والعلاّمه مع ما