بازپژوهی تحریف ناپذیری قرآن صفحه 263

پیامبر صلی الله علیه و آله آمدند و چنان وانمود کردند که مسلمان شده اند. پس از پیامبر صلی الله علیه و آله برای مسلمان کردن قوم خود یاری خواستند و پیامبر صلی الله علیه و آله هفتاد نفر از انصار - که آنان را «قراء» می خواندیم و روزها هیزم کشی می کردند و شب ها نماز می خواندند - را با آنان فرستاد. آنان هنگامی که به چاه معونه رسیدند خیانت کردند و آن هفتاد نفر را کشتند. پس تا یک ماه پیامبر صلی الله علیه و آله بر رعل و ذکوان و بنی لحیان نفرین فرمود. قتاده گوید: انس گفت: برای آن هفتاد نفر قرآنی خوانده می شد که «ألا بلغوا قومنا بأنا قد لقینا ربنا فرضی عنا وأرضانا» - به قوم ما این خبر را برسانید که ما با پروردگار خود دیدار کردیم و او از ما راضی شد و ما را راضی فرمود - سپس تلاوت این آیه نسخ شد و دیگر تلاوت نشد.

نکته قابل ذکر آن که در حدیث شماره 4095 باب غزوه الرجیح و رعل و ذکوان، عبارت «حتّی نُسِخَ بعدُ» به جای «ثمّ رفع ذلک بعد» آمده است.(1)

نقد روایت:

هر آن چه نسبت به روایت اوّل بیان شد، نسبت به این روایت نیز مطرح است؛

اولاً، این روایت نیز عنوان خبر واحد دارد و با خبر واحد نمی توان قرآن بودن کلامی را اثبات و یا نفی نمود.

ثانیاً، وزان، ترکیب، فصاحت و بلاغت این عبارت با قرآن سازگار نیست؛ لذا، این سخن کلام عادی و معمولی است.