بازپژوهی تحریف ناپذیری قرآن صفحه 272

خارج اند؛ در حالی که احتمال تحریف تنها در غیر آیات الاحکام داده می شود. پس نسبت به آیات الاحکام شبهه بدوی است و با چنین فرضی، علم اجمالی از منجّزیت ساقط می گردد.

محقّق اصفهانی رحمه الله نیز سخن آخوند خراسانی رحمه الله را پذیرفته و منکر وجود انگیزه برای تحریف در آیات الاحکام شده و آن را منحصر در آیات ولایت دانسته است و از آنجا که آیات ولایت از گسترۀ ابتلا خارج اند، علم اجمالی به شکّ بدوی نسبت به آیات الاحکام منحل می شود.(1)

دیدگاه محقّق اصفهانی رحمه الله

محقّق اصفهانی رحمه الله بحث از ظواهر آیاتی چون آیات اعتقادی که متضمّن تکلیف فرعی نیست را بی معنا می داند؛ به دیگر سخن، حجیّت ظواهر خطابی که متضمّن تکلیف نیستند، بی معنا است؛ زیرا، حجیّت در فرضی معنا پیدا می کند که بتوان در مقام احتجاج نسبت به مؤاخذه مکلّف، وی را مذمّت و یا عقاب نمود. پس، مراد از حجیّت از نگاه ایشان «ما یصحّ الاحتجاج به» است؛ بدین بیان که اگر مکلّف بدون داشتن دلیل عمل نماید، او را مستحقّ مؤاخذه می دانند. بنابراین، بحث دربارۀ حجّیت ظواهر آیاتی که متضمّن قصص، عقاید و معارف باشند، بی معنا است، هرچند این آیات متضمّن تکلیف به اصول هستند؛ زیرا، مطلوب در آیات اعتقادی، اعتقاد است و نه تعبّد و عمل، تا بتوان بحث از حجیّت ظواهر را در آن ها مطرح نمود.