بازپژوهی تحریف ناپذیری قرآن صفحه 278

ایشان در ادامه بهترین دلیل بر عدم تحریف را روایات امامان معصوم علیهم السلام و امر ایشان به رجوع به قرآن دانسته و می فرماید:

والجواب منع وقوع التحریف فی القرآن، وقد قدّمنا البحث عن ذلک، وذکرنا أنّ الروایات الآمره بالرجوع إلی القرآن بأنفسها شاهده علی عدم التحریف، وإذا تنزّلنا عن ذلک فإنّ مقتضی تلک الروایات هو وجوب العمل بالقرآن، وإن فرض وقوع التحریف فیه. ونتیجه ما تقدّم أنّه لابدّ من العمل بظواهر القرآن، وأنّه الأساس للشریعه، وأنّ السنّه المحکیه لا یعمل بها إذا کانت مخالفه له؛(1)

در مباحث گذشته دربارۀ عدم تحریف قرآن سخن گفتیم و یادآور شدیم روایاتی که به رجوع به همین قرآن موجود امر می کنند، نشان دهندۀ تحریف نشدن همین قرآن موجود هستند؛ بر فرض آن که بگوییم روایات دالّ بر عدم تحریف این قرآن نیست، لکن بر وجوب عمل به آن دلالت دارند؛ هرچند فرض نماییم قرآن موجود در دست ما تحریف شده باشد. در نتیجه، باید بگوییم ما ناچار به عمل به ظواهر قرآن هستیم و قرآن اساس شریعت است و روایاتی که مخالف با قرآن باشد مردود است.

بر فرض پذیرش تحریف و عدم دلالت روایات بر عدم تحریف قرآن کریم، روایاتی که در آن ائمّه علیهم السلام به رجوع به قرآن و عمل به آن، امر کرده اند، به یقین، بر وجوب عمل به ظواهر همین قرآن دلالت دارند؛ چرا که فرمان امامان معصوم علیهم السلام به عنوان حجّتِ اقوا، بر علم اجمالی مقدّم است؛ به گونه ای که اگر چنین حجّتی وجود نداشت، علم