بازپژوهی تحریف ناپذیری قرآن صفحه 54

از همه مطالبی که ذکر کردیم - با جستجوی اندکی که من کرده ام - می توان ادعا کرد قول به تحریف قرآن در میان متقدّمین شیعه شهرتی عظیم داشته و قائلین به عدم تحریف اشخاصی معیّن بودند.

این سخن را نمی توان پذیرفت؛ چرا که اولاً: بین شهرت و اجماع تفاوت بسیار است.

ثانیاً: حاجی نوری رحمه الله محدّث بوده است و نه فقیه.

قبل از شیخ صدوق رحمه الله، فضل بن شاذان که هم عصر معصومین علیهم السلام بوده، کتابی به نام الإیضاح دارد که در آن، مسألۀ تحریف را به صراحت نفی می نماید.

هرچند وجود روایات تحریف در کتب روایی امامیه را نمی توان انکار کرد، اما دلالت آن ها قابل پذیرش نیست؛ به همین جهت، این که حاجی نوری رحمه الله بدین روایات اعتقاد داشته، خود آغاز کلام است و در حقیقت، ایشان اشتباه کرده و نقل روایت را با اعتقاد به آن مساوی دانسته است.

نکتۀ دیگر این که صاحب موقف الرافضه به اجماع امامیه بر تحریف قرآن قائل است در حالی که حاجی نوری رحمه الله تنها ادّعای شهرت عظیم می کند و نه اجماع. علاوه آن که شهرت عظیم مورد ادّعا با مخالفت جمع بسیاری از علمای امامیه از زمان شیخ طوسی رحمه الله تا سال های متمادی مواجه است! از طرفی باید توجه داشت ارکان متقدّمین امامیه از قبیل: شیخ صدوق، سیّد مرتضی و شیخ طوسی 4 به عدم تحریف قرآن معتقدند و قول چنین اشخاصی خود در حدّ اجماع است؛ از این رو، برخی از بزرگان هم چون محقّق بروجردی رحمه الله اعتقاد