بازپژوهی تحریف ناپذیری قرآن صفحه 73

است، شیخ جلیل و اقدم فضل بن شاذان است که در چند جا از کتاب «ایضاح» قائل به تحریف قرآن شده و بر آن است که از بین رفتن بخشی از قرآن نزد علمای عامه از مسلّمات است.

اما از نگاه مختار، فضل بن شاذان قائل به تحریف قرآن نیست. لذا، ممکن است محدّث نوری رحمه الله در این نسبت اشتباه کرده باشد و تمام کتاب ایضاح را به دقّت مطالعه نکرده باشد. نکته قابل توجه آن که در آخر عبارت محدّث نوری رحمه الله می نویسد: تحریف قرآن نزد دانشمندان اهل سنت از مسلّمات است و این مطلب از کلمات فضل بن شاذان استفاده می شود.

اشاره

محمّد بن حسن صفّار متوفّای 290 هجری، سومین نفری است که متهم به پذیرش و قول به تحریف قرآن است. ایشان کتابی به نام «بصائر الدرجات الکبری فی فضائل آل محمد علیهم السلام» نوشته و مشتمل بر تمام فضائل ائمّه معصومین علیهم السلام است. تمام روایات مربوط به امامان معصوم علیهم السلام در آن به صورت کامل گردآوری شده است؛ از این رو، شاید بتوان ادّعا نمود کتابی در جامعیت فضائل امامان معصوم علیهم السلام مانند این کتاب وجود ندارد.

صاحب موقف الرافضه، محمّد بن حسن صفار را از قائلین به تحریف قرآن می داند؛ چرا که بابی در این کتاب با عنوان: «باب فی أنّ الأئمّه عندهم جمیع القرآن الذی أنزل علی رسول الله صلی الله علیه و آله»(1) آورده است.