جنة العاصمة صفحه 214

الموت والقبر والمحشر والصراط والمحاسبة فمن رضِیَتْ عنه ابنتی فاطمة رضیتُ عنه و من رضیتُ عنه رضی‌اللّه عنه و من غضبَتْ علیه ابنتی فاطمة غَضَبْتُ علیه و من غَضَبْتُ علیه غضبَ اللّه علیه یا سلمان ویل لمن یظلمها و یظلم بعلها علیّاً و ویل لمن یظلم ذریتها وَ شیعتها

یعنی فرمود رسول خدا صلی الله علیه و سلم ای سلمان کسی که دوست بدارد فاطمه دختر مرا جای او در بهشت است با من و کسی که به خشم درآورد او را جای او در آتش است ای سلمان دوستی فاطمه نفع می‌دهد در صد موطن که آسانترین از آنها حال مردن و در قبر و محشر و صراط و حسابست پس کسی که دختر من فاطمه از او خشنود باشد من از او خشنودم و کسی که من از خشنودم خدا از او خشنود است و کسی که دختر من فاطمه بر او خشمناک باشد من بر او خشمناکم و کسی که من بر او خشمناک باشم خدا بر او خشمناکست ای سلمان وای بر کسی که ستم کند او یعنی فاطمه را و ستم کند علی شوهر او را و وای بر کسی که ستم کند ذریّه او و شیعیان او را

و علامه قندوزی در کتاب (ینابیع المودة) صفحه 263 چاپ اسلامبول این حدیث را نقل کرده الّا اینکه دو کلمه القَبْر والمحشر را انداخته

و علامه سید علی همدانی در کتاب (مودة القربی) صفحه 16 چاپ لاهور آن را مطابق روایت مقتل الحسین نقل کرده تا کلمه رضیتُ عنه

حدیث 39

نثار درخت طوبی چکهای آزادی از آتش به عدد دوستان اهل‌بیت پیغمبر

علامه سید ابوبکر بن شهاب‌الدین علوی حضرمی شافعی در کتاب (رشفة الصّادی) صفحه 43 چاپ قاهره به سند خود روایت کرده از بلال بن حمامه که گفته است

طلع علینا رسول‌اللّه صلی اللّه علیه و سلّم ذات یوم متبسّماً ضاحکاً و وجهه مسرور کدائرة القمر فقام الیه عبدالرحمن بن عوف فقال یا رسول‌اللّه ما هذا النّور فقال بشارة اتتنی من ربّی فی اخی و ابن عمّی بان اللّه زوّج علیّا من فاطمة و امر رضوان خازن الجنان فهزّ شجرة فحملت رقاعاً یعنی صکاکا بعدد محبّی اهل‌البیت و انشأ تحتها ملائکة من نور و دفع الی کل ملک صکّا فاذا استوت القیامة باهلها نادت الملائکه فی الخلائق فلا یبقی محبّ لاهل‌بیتی الّا دفعت له الملائکة صکّا فیه فکاکه من النار فصار اخی و ابن عمّی و زوج ابنتی فکّاک رقاب رجال امّتی من النّار