- سخن مجمع 1
- اشاره 18
- روایاتی که به جمع آوری قرآن در زمان ابوبکر اشاره می کند 21
- اشاره 39
- بررسیحالت اوّل: احتمال وقوع تحریف در زمان شیخین به صورت تصادفی 40
- بررسی حالت سوّم: وقوع تحریف در زمان عثمان 46
- بررسی حالت چهارم: وقوع تحریف در زمان بنی امیّه 48
- اشاره 67
- اشاره 67
- قسم اوّل: روایاتی که سوره یا آیاتی را ذکر کرده 67
- الف: سورۀ احزاب، معادل سورۀ بقره است 67
- اوّل: موضعگیری در قبال روایات تحریفی که در منابع عامّه آمده است 67
- ب: لو کان لابن آدم و ادیان... 68
- ج: سوره های خلع و حفد 70
- د: آیۀ رجم 71
- و: آیۀ رضاع کبیر در ده مرتبه 73
- ه- : آیۀ جهاد 73
- اقسام نسخ و چگونگی نسخ تلاوت 76
- بطلان نسخ تلاوت 80
- قسم دوّم: روایاتی که بر لحن (اشتباه نحوی) و تغییر دلالت می کنند. 82
- قسم سوّم: روایاتی که بر زیاده دلالت می کنند. 88
- دسته اوّل: روایاتی که در آنها لفظ «تحریف» به کار رفته است: 91
- اشاره 91
- دستۀ دوّم: روایاتی که می گوید: بعضی از آیات، شامل اسامی ائمّه(علیهم السلام) بوده و این اسامی حذف شده است: 92
- دستۀ سوّم: روایاتی که توهّم وقوع تحریف به زیاده و نقصان در قرآن را ایجاد می کنند: 96
- دستۀ چهارم: روایاتی که می گوید در قرآن اسامی مردان و زنانی بوده است که حذف شده است: 99
- سوّم: چرا محدّثان، این روایات را در کتابهای معتبر نقل کرده اند، در حالی که بیانگر آرا و نظرات آنان نبوده است؟ 101
- چکیدۀ بحث 113
رضاعت، آنگاه حاصل می شود که شیرخوردن باعث روییدن گوشت و خون گردد، پس از انکار ابن مسعود، ابوموسی اشعری از این قول دست برداشت. (1)
سایر صحابه و کاتبان وحی و حافظان و جمع آوری کنندگان قرآن، این حکم را قبول نداشتند و تنها عایشه بود که قایل بود رضاعت در اثر ده بار شیرخوردن، حاصل می شود.
اگر هم این مطلب درست باشد، در واقع روایتی بوده است که عایشه آن را از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) شنیده است و گمان کرده است که از آیات قرآن است و آن را نوشته است؛ چنان که از براء بن عازب روایت شده است:
رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: همانا خدا و ملائکه بر کسانی که در صفهای اوّل هستند، صلوات می فرستند. (2)
و از عایشه روایت شده است:
رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: همانا خدا و ملائکه بر کسانی که صفها را وصل می کنند، صلوات می فرستند!. (3)
و شاید این مطلب در حاشیۀ مصحف نوشته شده است و گمان شده است که از قرآن کریم است؛ زیرا بعضی از کاتبان، مطالبی را که به نظرشان مهم می رسید، در حاشیۀ مصحف خود می نوشتند.
1- (1) - جامع بیان العلم: 2/ 105.
2- (2) - المصنّف: 2/ 484.
3- (3) - المستدرک: 1/ 214.