مصونیت قرآن کریم از تحریف صفحه 98

تصدیق نمی کند، پس معنای روایت این است که: حضرت قائم(عج) معانی حقیقی قرآن را ظاهر می کند به صورتی که هیچ ابهام و تردیدی در آن باقی نمی ماند و هر خردمندی می فهمد که قرآن او را تصدیق می کند.

در این صورت منظور حدیث اوّل- برفرض که صحیح باشد- این است که آنان معانی قرآن را تحریف کردند و چیزهایی را به معنای قرآن اضافه کردند که امر بر حقیقت طلبان مشتبه شده است.

در سند روایت دوّم، عمرو بن ابی مقدام قرار دارد که ابن غضائری (1) او را تضعیف کرده است. و در سند روایت سوّم، منخل بن جمیل اسدی قرارداردکه علمای رجال او را ضعیف و فاسد الروایه و متّهم به غلوّ دانسته اند که غلات، احادیث بسیاری را از او نقل می کنند. (2)

و برفرض که این دو حدیث صحیح باشد، توجیه آن دو به معنای دیگری امکان دارد.

سیّد طباطبائی می نویسد:

قول امام(علیه السلام) که می فرماید:

إنّ عنده جمیع القرآن... ، اگرچه ظاهر در لفظ قرآن است و وقوع تحریف در آن را می رساند، امّا تقیید جمله با عبارت:

ظاهره و باطنه این را می رساند که منظور،