تو عین فاتحه ای، بلکه سر بسمله ای
صبا ز لطف چو عنقا برو بقله قاف
که آشیانه قدس است و شرفه اشراف
چو خضر در ظلمات غیوب زن قدمی
که کوی عین حیاتست و منبع الطاف
بطوف کعبه روحانیان به بند احرام
که مستجار نفوس است و للعقول مطاف
بطرف قبله اهل قبول کن اقبال
بگیر کام ز تقبیل خاک آن اطراف