- مقدمه ی مترجم 1
- پیشگفتار 7
- سیاست چیست؟ 9
- اشاره 11
- زندگانی سیاسی امام حسن علیه السلام در عهد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم 11
- سرآغاز 12
- پیامبر اکرم و آینده ی امت اسلامی 13
- اشاره 13
- عاطفه ی پیامبر بیانگر موضع اوست 19
- داستان مباهله 22
- اشاره 22
- نمونه ی زنده 25
- برنامه ریزی در خدمت رسالت 27
- اشاره 30
- سیاست های شوم 30
- بازگشت به آغاز 33
- مقابله و مبارزه با توطئه زشت 41
- نمونه های تاریخی مهم 42
- بعضی از موضع گیری های امام حسن 46
- موضع گیری های دیگری از ائمه و ذریه ی طاهرین آنها 51
- قدم به قدم به دنبال رسول خدا 54
- گواهی حسنین و نوشته ی ثقیف 57
- بیعت رضوان 59
- حسن و حسین امامند و پیشوا 63
- زندگانی سیاسی امام حسن علیه السلام در عهد شیخین 68
- حسنین و فدک 68
- نقشه ی شگفت انگیز 71
- سفارش علی 107
- وصیت امام حسن 109
- تشریع کنندگان جدید، یا پیغمبران کوچک 110
- مبارزه ائمه با توطئه ی شوم 115
- موضع امام حسین 126
- حسنین و اذان بلال 128
- امام حسن و پرسش های مرد بیابانگرد 129
- سهم بندی بیت المال 136
- امام حسن در شورا 138
- امام حسن در وداع با ابوذر 143
- زندگانی سیاسی امام حسن علیه السلام در عهد عثمان 143
- اشاره 147
- شرکت امام حسن در فتوحات 147
- تفسیر و توجیه 148
- اشاره 150
- آثار فتوحات بر مردمی که سرزمینشان فتح می شد 150
- نظر درست 150
- آثار فتوحات بر فاتحان 159
- ائمه و فتوحات اسلامی 172
- امام حسن و محاصره ی عثمان 181
- معاویه، قاتل عثمان 188
- زخمی شدن امام حسن در دفاع از عثمان 195
- موضع قوی و نیرومند امام حسن 198
- آیا امام حسن عثمانی بود؟! 202
- سخن پایانی 220
- پاورقی 220
منقرض شود، و یا چه مسائلی سبب گردید تا مسلمانان با اهل بیت پیامبر علیهم السلام چنان برخوردی داشته باشند که در تاریخ مشهور است؛ البته در این باره در کتاب های کلامی شیعه تا حدودی بحث شده است، اما در کتب تاریخی بدان نپرداخته اند.
به هر حال باید در یک کلمه گفت که برای پاسخ به پرسش «چرا»، روی خوش نشان ندادند و از کنار مسائل به سادگی و با اغماض گذشتند؛ شاید هم بنا به دلایلی که فعلا از دید ما پنهان است، چنین چیزی برایشان اهمیت نداشته است، آن طور که امروزه ما اهمیت آنرا به شدت احساس می کنیم، و یا از اهمیت چندانی برخوردار نبوده است؛ همین برایشان مهم بود که حوادث تاریخی را یکی پس از دیگری برشمارند و برای آیندگان - بدون کم و کاست، همان طور که به آنان رسیده - به ارث گذارند، تا امروز ما به این میراث فرهنگی افتخار کنیم. این جدای از سیره نویسان درباری و مزد بگیران سلاطین است که تنها به نقل وقایع اکتفا نکردند، بلکه آن طور که امرا و ملوک خواستند نوشتند و تنها یک سوی مسأله را دیدند؛ این تاریخ نگاران بی صلاحیت طوری تاریخ را به تصویر کشیدند که باید با کمال تأسف بگویم: آنچه تحت این نام در اختیار ما
قرار گرفت، تنها و تنها تاریخ فرمانروایان و شاهانی است که یکی پس از دیگری بر اریکه ی قدرت تکیه زدند؛ از این رو نمی توان به صراحت حکم کرد که این قلم به دستان، بی طرفانه و با کمال امانت داری، تصویری حقیقی حتی از زندگانی همین فرمانروایان به دست داده باشند، تا چه رسد به این که حقایق را آن طور که بوده برای نسل های بعدی بیان کرده باشند؛ شاید هم برای بیان حقایق، آزادی نداشتند و عواملی موجب گردید تا چنین شیوه ای را پیش گیرند که فعلا بر ما پوشیده است.
به قول مؤلف محترم، چندان تعجب آور نیست اگر می بینیم که تاریخ نگار به امور پست و ناچیز می پردازد و در وصف مجلس میگساری یا ندیمان خلیفه