ستاره درخشان شام حضرت رقیه دختر امام حسین علیه السلام صفحه 1136

1 . تذكره الشهداء، ص 412.

2 . سرگذشت جان سوز حضرت رقيه عليهاالسلام ، ص 41.

3 . امالي، شيخ صدوق، مجلس 31، حديث 4.

4 . رقيه؛ چاووش كربلا، ص 66.

خرابه شام از زبان امام سجاد عليه السلام

امام سجاد عليه السلام در مورد ويرانه شام مي فرمايد: «در مدت اسارتمان در خرابه شام، چه رنج ها و مصيبت هايي كه نديديم! روزي ديدم عمه ام زينب عليهاالسلام ديگي را روي آتش گذارده است. پرسيدم: عمه! در اين ديگ چيست؟ پاسخ داد: ديگ خالي است، ولي چون كودكان گرسنه اند، براي اين كه آنان را ساكت كنم، وانمود كردم كه مي خواهم برايشان غذا بپزم تا با اين بهانه آنان را خواب كنم.»

نقل شده است كه كودكان گرسنه پيوسته پيش حضرت مي آمدند و از گرسنگي ناله مي كردند تا آن جا كه دل زنان شام به رحم مي آمد و براي آنان آب و غذا مي آوردند.1 در رويدادهاي شب وفات حضرت رقيه عليهاالسلام آمده است كه وقتي سر امام حسين عليه السلام را كه درون طبقي گذاشته و روي آن را پوشانيده بودند، پيش حضرت رقيه عليهاالسلام آوردند، حضرت رقيه عليهاالسلام نخست پنداشت كه براي او غذا آورده اند. اين وضعيت، شدت گرسنگي كودكان را مي رساند.2

امام صادق عليه السلام در مورد اين محل فرموده است:

وقتي اهل بيت عليهم السلام را در ويرانه جاي دادند، يكي از آنان با ديدن وضع ناجور و ديوارهاي ترك خورده گفت: اين ها ما را در اين خرابه جاي داده اند تا اين ديوارها بر سرمان خراب شود و ما را بكشند. پاسبانان خرابه به زبان رومي به هم گفتند: اين ها را ببينيد كه از خراب شدن ديوارها بر سرشان مي ترسند با آن كه فردا آن ها را بيرون خواهند كشيد و خواهند كشت. علي بن الحسين عليه السلام فرمود: جز من، هيچ يك از اهل خرابه زبان رومي نمي دانست.»3

در خرابه شام چنين وضع اسفناكي حكم فرما بود. در بعضي كتاب هاي تاريخ آمده است نُه تن از كودكان از شدت سرما و گرما و گرسنگي در خرابه جان باختند كه نهمين آن ها حضرت رقيه عليهاالسلام بود.4