ستاره درخشان شام حضرت رقیه دختر امام حسین علیه السلام صفحه 1829

در ميان ناله و اندوه بانوان رها شده از زنجير ستم ، اطفالي بودند كه همراه آنها در خرابه شام اسكان داده شده بودند، آنها شاهد ناله هاي جانكاه بزرگ بانوان بودند، عصرها كه مي شد آن اطفال خردسال يتيم كنار درب خرابه صف مي كشيدند و مي ديدند كه مردم شام دست كودكان خود را گرفته آب و نان فراهم كرده و به خانه ها مي روند ولي اينها خسته ، مانند مرغان پرشكسته دامن عمه را مي گرفتند و مي گفتند: همه ! مگر ما خانه نداريم ، مگر ما بابا نداريم ؟

زينب (س ) مي فرمود: ((چرا، نور ديدگان ، خانه هاي شما در مدينه است و باباي شما به سفر رفته ))(179)

نقل كرده اند كه از آن اطفال يتيم ، نه تن در خرابه از دنيا رفتند، كه نهمين آنها حضرت رقيه (س ) دختر سه ساله حضرت امام حسين (ع ) بود.(180)

نظاره غسل دادن حضرت رقيه

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

هنگامي كه زن غساله ، بدن رقيه (س ) را غسل مي داد، ناگاه دست از غسل كشيد، و گفت : ((سرپرست اين اسيران كيست ؟))

حضرت زينب (س ) فرمود: چه مي خواهي ؟

غساله گفت : اين دخترك به چه بيماري مبتلا بوده كه بدنش كبود است ؟

حضرت زينب (س ) در پاسخ فرمود: اي زن ! او بيمار نبود؛ و اين كبوديها آثار تازيانه ها و ضربه هاي دشمنان است .(182)

و در روايت ديگر است كه آن زن دست از غسل كشيد و دستهايش را بر سرش زد و گريست . گفتند: چرا بر سر مي زني ؟ گفت : مادر اين دختر كجاست تا به من بگويد چرا قسمتهايي از بدن اين دخترك سياه شده است ؟ گفتند: اين سياهي ها اثر تازيانه هاي دشمنان است .(183)