ستاره درخشان شام حضرت رقیه دختر امام حسین علیه السلام صفحه 1853

به ياد رقيه عليها السلام در مدينه

روايت شده است هنگامي كه حضرت زينب عليها السلام با همراهان به مدينه بازگشت، زنهاي مدينه براي عرض تسليت به حضور ايشان آمدند. حضرت زينب عليها السلام تمامي حوادث جانسوز كربلا و كوفه و شام را براي آنها بيان مي‌كرد، و آنها مي‌گريستند تا اينكه به ياد حضرت رقيه عليها السلام افتاد و فرمود:

اما مصيبت رحلت حضرت رقيّه عليها السلام در خرابه شام كمرم را خم و مويم را سفيد كرد. زنها وقتي اين سخن را شنيدند، صدايشان به شيون و ناله و گريه بلند شد، و آن روز به ياد رنجهاي جانگداز حضرت رقيّه عليها السلام بسيار گريستند.(27)

ماجراي حضرت رقيه خاتون عليها السلام

امام حسين عليه السلام دختر كوچكي داشتند كه او را بسيار دوست مي‌داشت و او نيز پدر را بسيار دوست مي‌داشت نامش رقيه و 3 سال داشت و همراه اسيران در شام به سر مي‌برد و از فراق پدر، شب و روز گريه مي‌كرد، شبي پدر را در خواب ديد، وقتي كه از خواب بيدار شد، بي‌تابي شديدي كرد و گفت: «پدرم را بياوريد، نور چشمم را مي‌خواهم» . اهل‌بيت عليهم السلام هر چه را او نوازش دادند تا آرام شود آرام نگرفت و آنچنان با سوز گريست كه همه اهل‌بيت عليهم السلام به گريه افتادند و بصورتشان مي‌زدند و خاك بر سر مي‌ريختند و موهاي خود را پريشان مي‌كردند يزيد صداي گريه آنها را شنيد گفت: چه خبر است؟ جريان را به او گفتند گفت: سر پدرش را براي او ببريد و جلو او بگذاريد تا آرام شود.

سر بريده امام حسين عليه السلام را در ميان طبقي گذاشتند و روي آن را با حوله‌اي پوشاندند و نزد رقيّه آوردند و جلو او گذاشتند.

رقيّه گفت: اين چيست؟ من پدرم را مي‌خواهم، غذا نمي‌خواهم، گفتند: پدر تو در همين جاست، رقيّه حوله را برداشت، ناگهان سر بريده‌اي را ديد گفت اين سر كيست؟ گفتند: سر پدرت مي‌باشد.

سر را برداشت و به سينه‌اش چسباند و مي‌گريست و چنين مي‌گفت:

اي بابا جان چه كسي تو را به خونت رنگين كرده؟ بابا جان چه كسي رگهاي گلويت را بريده؟ بابا جان چه كسي مرا در كودكي يتيم كرد؟ بابا جان دختر بي‌بابا به كه پناه برد تا بزرگ شود؟ بابا جان كاش نابينا بودم و اين منظره را نمي‌ديدم، بابا جان كاش خاك را بالش زير سر قرار مي‌دادم، ولي محاسن تو را خضاب شده به خون نمي‌ديدم.

آنقدر درد دل كرد تا وقتي او را حركت دادند دريافتند كه جان به جانان سپرده.