ستاره درخشان شام حضرت رقیه دختر امام حسین علیه السلام صفحه 2271

غنچه ي نشكفته من غنچه ي نشكفته ي بستان حسينم

من نوگل پر پر به گلستان حسينم پژمرده گلي، ريخته از گلبن زهرا

من طفل نوآموز دبستان حسينم من كودك معصومم و مظلوم، رقيّه

از جسم حسينم من و از جان حسينم يك آه جگر سوز، ز سوز دل زينب

يك قطره ي اشك از سر مژگان حسينم من گنج نهان در دل ويرانه ي شامم

من شمع شب افروز شبستان حسينم آنشب، كه به ديدار من آمد به خرابه

وقتي پدرم ديد پريشان حسينم همراه سر خويش، مرا پاي بپا برد

تا جنّت فردوس، بدامان حسينم جان بر سر سوداي غمش دادم و، شادم

كامروز حسين از من و من زان حسينم قرباني حق شد پدرم شاه شهيدان

فخر من از آنست كه قربان حسينم روشن كن اين شام سياهم كه شعاعي