با کاروان نور صفحه 103

خدا را سپاس که به سبب شهادتت در پیش روی حسین مرا آبرومند ساخت .

سپس روی به دشمن کرد و گفت : ای امت نکوهیده ، و جمعیت عاری از شرف ! و ای مردمان ناخلف ! گواهی می دهم که نصاری در کلیسا و یهود در کنیسه بر شما شرف و برتری دارند .

و سپس از روی خشم سر بریده را به سوی سپاه عمر سعد پرتاب کرد ، و آنگاه عمود خیمه را برگرفت و به میدان تاخت و دو نفر از نفرات دشمن را به خاک هلاک انداخت .

حضرت حسین علیه السلام به میدان رفت و او را بازگردانید و گفت : بر جای بنشین که جهاد بر زنان روا نیست تو و فرزندت وهب با جدّ من پیامبر در بهشت جای دارید .

آن مادر نیکو سیرت به فرمان امام بازگشت و گفت :

الَهی لَاتَقْطَعْ رَجَائی .

خدایا ! امیدم را به رحمت و عنایاتت و به لطف و کراماتت ناامید مکن .

امام به او فرمود : خدا هرگز امید تو را قطع نخواهد کرد .

جابر بن حجاج

مامقانی در کتاب رجال خود از او یاد کرده ، و ارباب تاریخ در باره او گفته اند :

او سوارکاری بسیار شجاع و انسانی والا و از مردم کوفه و شیعه ای ناب و خالص بود .

وی در کوفه با کمال صلابت با مسلم بن عقیل به عنوان نایب خاص حضرت حسین علیه السلام دست بیعت داد ، و هنگامی که مردم سست پیمان آن شهر ، مسلم را رها کردند ، جابر میان قبیله خود پنهان شد تا زمانی که شنید حضرت حسین علیه السلام به کربلا آمده است .