با کاروان نور صفحه 16

و حقیقتش از تصوّرش برتر باشد ، زیباتر باشد ، شیرین تر باشد (1) .

دیدگاه امیرالمؤمنین علیه السلام

حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام در قسمتی از خطبه 133 نهج البلاغه به جهل و کور دلی زمینیان که عامل شقاوت و بدبختی آنان در گذرگاه حیات و علّت عذاب ابدی آخرت برای آن هاست ، اشاره می کند ، و به بینایی و بصیرت آسمانیان که معلول توجّه آن ها به نبوت و امامت و دقّت در آیات کتاب الهی و عاملی برای سعادت دنیا و آخرت آنان است آگاهی می دهد .

وَاِنَّمٰا الدُّنْیٰا مُنْتَهیٰ بَصَرِ الْاَعْمیٰ ، لاٰ یُبْصِرُ مِمّٰا وَرٰاءِهٰا شَیْئاً ، وَالْبَصیٖرُ یَنْفُذُها بَصَرَهُ ، وَیَعْلَمُ انَّ الدّٰارَ وَرٰاءَهٰا ، فَالْبَصیٖرُ مِنْهٰا شٰاخِصٌ ، وَالْاَعْمیٰ الَیْهٰا شٰاخِصٌ ، وَالْبَصیٖرُ مِنْهٰا مُتِزَوِّدٌ ، وَالْاَعْمیٰ لَهٰا مُتِزَوِّدٌ (2) .

و غیر این نیست که دنیا « مجموعه امور مادی و ظاهری » دیدگاه نهایی انسان کوردل است ، او « از دیدن غیر دنیا محجور ، و » بعد از آن و بالاتر از آن را نمی بیند ، ولی انسان بینا و بابصیرت « و آن که دلش بنور معرفت روشن است » ، نگاهش از دنیا به باطن و اعماق آن نفوذ نموده ، « و بعد از این امور مادی بالاتر و برتر از آن را می بیند » و میداند که آرامگاه و قرارگاه ابدی در ورای این جهان است ، پس بینا از دنیا به آخرت سفر می کند و نابینا به سوی دنیای محض در حرکت است ، و بینا « برای حیات ابد » از دنیا توشه بر می گیرد ، و نابینا برای دنیای فانی و زودگذر توشه فراهم می نماید .