بدرقه جان (علی اکبر علیه السلام صفحه 12

حضرت علی اکبرعلیه السلام ناری القُری

هنگامی که تمام خوبی ها و نیکی ها در یک شخص جمع شد و شخصیت واقعی او به مرحله ظاهر رسید، به مقتضای آن، دو صفت در او جمع می شود، یکی نیروی جاذبه و دیگری نیروی دافعه؛ این دو صفت همواره در اولیای الهی و مردان پاک وجود دارد، چنانچه می بینیم امیر المؤمنین علی علیه السلام هم جاذبه و هم دافعه دارد. در میدان مبارزه با کفّار، چنان شجاعت از خود نشان می داد که ملکوتیان زبان به ستایش او می گشودند و در عرصه کمک و یاری رساندن به رسول خداصلی الله علیه وآله، گوی سبقت را از دیگران می گرفت.

جاذبه داشتن، صفت بسیار خوبی است

وجود والای حضرت علی اکبرعلیه السلام دارای نیروی جاذبه و دافعه بود و به جدّ بزرگوار خود، امیرالمؤمنین علیه السلام و به پدر عزیزش امام حسین علیه السلام اقتدا نموده؛ لذا با اندک تأمّلی، می توان این دو صفت را در حرکات و سخنان و رجزهای آن بزرگوار در روز عاشورا مشاهده نمود.

یکی از نمونه های جاذبه داشتن، نسبت به دیگران مهربانی نمودن، کمک کردن و دست گیری کردن است، به حدّی که شعله وجودش فروزان گردد و دیگران به واسطه او هدایت جویند.

از اولاد ائمّه چند نفر را کریم و سخی دانسته اند و در حقّ هیچ یک از آنها صفت «ناری القری، شعله فروزان» را ذکر نکرده اند، مگر در حقّ حضرت علی اکبرعلیه السلام.

توضیحی پیرامون صفت ناری القُری

در نامه دانشوران ناصری آورده شده: در میان عرب رسم است که در شب های تاریک آتش می افروزند تا عابرین و واردین به وسیله آتش راهی پیدا کرده و به آسانی به مقصد برسند و بر ایشان میهمان بشوند. آن آتش را ناری القری گویند. و اگر احیاناً فصل زمستان باشد و باد تندی بوزد که نتوان آتش افروخت، سگ های قبیله را در اطراف چادرها متفرق می سازند تا آنها متوحش شده و بانگ بزنند و از این طریق، گم شدگان صحرا راهی بیابند و بر ایشان مهمان بشوند.(26)

این صفت همواره منسوب به شبه پیامبرصلی الله علیه وآله، یعنی علی اکبرعلیه السلام است؛ چه اینکه آن بزرگوار، چراغ هدایت به سوی امام است. علاوه بر کریم و سخی و مهمان نواز بودن آن سرور، هرکس با وجود مقدّس سید الشهداءعلیه السلام کاری داشت، به ایشان مراجعه می کرد.

آری آن شبه پیامبر، شعله فروزان اهل بیت است، لذا مشتاقان و محبان