بدرقه جان (علی اکبر علیه السلام صفحه 23

6 - بعضی از ارباب مقاتل می نویسند: حضرت ابوالفضل و علی اکبرعلیهما السلام هر دو موفّق شدند در روز عاشورا از میان لشکر انبوه دشمن عبور کنند و از شریعه آب بردارند.

در منتخب آمده است: وقتی صدای العطش طفلان بلند شد،

امام علیه السلام به برادرش فرمود: «امض إلی الفرات وآتنا بشی ء من المآء. فقال: سمعاً وطاعه»؛ «ای برادر! به سوی فرات بشتاب و مقداری آب برای ما بیاور. پس فرمود: به روی چشم و به دیده اطاعت!» ولی هزارافسوس که تیری آمد و امید عباس ناامید شد.

همچنین در منتخب آمده: پس از شهادت عباس، امام جملاتی را که حاکی از مظلومیت خود است، به زبان راند و فرمود: آیا کسی هست که مقداری آب برای این طفل - حضرت علی اصغرعلیه السلام - بیاورد. فرزندش علی اکبرعلیه السلام قیام نمود و فرمود: «أنا آتیک بالماء سیدی...». حضرت علی اکبرعلیه السلام موفق به آب آوردن شد و به دست مبارک پدر داد تا طفلش را سیراب سازد، تیری آمد و بر حلق نازنین طفل نشست و در آن لحظه آب هم به روی زمین ریخت.(60)

7 - نزدیک ظهر، امام حسین علیه السلام با همراهان خود به منزل ثعلبیه(61) رسید، مدّت زمانی استراحت نمود و خوابی قیلوله کرد.(62) چون از خواب بیدار شد، فرمود: هاتفی را دیدم که می گوید: مرگ ها شما را می راند به سوی بهشت. حضرت علی اکبرعلیه السلام عرض کرد: بابا مگر ما برحقّ نیستیم؟ آن حضرت فرمود: البتّه ما بر حقّ هستیم. در این حال، علی اکبرعلیه السلام فرمود: ما را از مرگ هیچ ملال و ناراحتی نیست.(63)

حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام هم در آخرین لحظات زندگانی، همین که دشمن را از خود دور می کرد، چنین زمزمه می کرد:

لا أرهب الموت إذا الموت زماً

حتّی أواری فی المصالیب لقی «من از مرگ، آن هنگامی که سر بردارد، ترس و واهمه ای ندارم تا اینکه پیکر من نیز در میان

دلیر مردان به خاک افتد».

8 - حضرت عباس و علی اکبرعلیهما السلام هر دو در اوج مرتبه یقین نشسته بودند و نسبت به امام زمان خویش نهایت اخلاص و مردانگی داشتند. چنانچه ارباب مقاتل می نویسند: در شب عاشورا وجود مقدّس سید الشهداءعلیه السلام تمام یاران و اصحاب خود را جمع کرد و برای آنان خطبه خواند، حتی اوضاع و احوال روز عاشورا را برشمرد. در این حال، اولین کسی که اعلام حمایت می کند، فرزند ارشد امّ البنین علیها السلام، سپس حضرت علی اکبرعلیه السلام و دیگر یاران اعلام حمایت می کنند.(64)