بدرقه جان (علی اکبر علیه السلام صفحه 33

اکثر مورّخین اسلامی بر این عقیده اند: «اوّل شخصی که بعد از اصحاب و یاران از خاندان اهل بیت به شهادت رسید، حضرت علی بن الحسین علیهما السلام - علی اکبرعلیه السلام - می باشد.(78) چنانچه در زیارت آن حضرت آمده: «السلام علیک یا أوّل قتیل، من نسل خیر سلیل، من سُلاله إبراهیم الخلیل».(79)

بعضی دیگر از تاریخ نویسان بر این عقیده اند: اوّل شهید از اهل بیت علیهم السلام، حضرت

علی اکبرعلیه السلام نبوده؛ بلکه اوّل کس را عبداللَّه بن مسلم بن عقیل بن ابی طالب دانسته اند.(80)

و بعضی مثل شعبی، اوّلین کشته را قمر بنی هاشم علیه السلام دانسته است.(81) صاحب کتاب منتخب التواریخ در این باره می نویسد: محتمل است که مراد از اوّلیت در شأن و مرتبه باشد، چنانچه می گویند: فلانی اوّل عالم یا اوّل تاجر شهر است.(82)

پس از اینکه تمام اصحاب و یاران ابی عبد اللَّه علیه السلام به شهادت رسیدند، آن آقازاده از پدرِ بزرگوارش اجازه مبارزه گرفت و امام حسین علیه السلام به او اجازه داد.(83)

وداع حضرت علی اکبرعلیه السلام

حضرت علی اکبرعلیه السلام با اهل حرم خداحافظی کرد و با آنها بدین گونه سخن گفت: سلام بر تو ای برادر! و بر شما ای اهل بیت اطهر! این آخرین سلام و کلام است و شما مرا جز در بهشت نخواهید دید.

صدای گریه و زاری بلند شد، همگی از جای جستند و دور او حلقه زدند و دست ها در آغوشش گرفتند و هریک چنان ناله و گریه کردند که بی هوش شدند و بر خاک افتادند.

وداع خصوصی حضرت علی اکبرعلیه السلام با امام سجّادعلیه السلام:

از امام زین العابدین علیه السلام روایت شده: من روز عاشورا به مرض شدیدی گرفتار بودم، ناگاه دیدم یکی آهسته آهسته دست و پای مرا می بوسد. نظر کردم دیدم برادرم علی اکبرعلیه السلام است، که در کمال ادب روی پایم افتاده و صورت خود را به کف پایم می مالد. گفتم: ای برادر تو را چه می شود که حالتت دگرگون و گریانی؟! گفت: پدر تنها مانده و یارانش کشته شده اند، قصد دارم که جانم را نثارش کنم.(84)