قیام مختار ثقفی (مختارنامه) صفحه 314

1- اصل: نوزدهم.

2- اصل: حدیث.

مجلس هیجدهم

از خروج کردن مختار بن ابی عُبَِیدة الثقفی و حرب کردن ابراهیم اَشتَر با عُبَِیدالله زیاد ملعون بر لب رودخانه خاذِر از بهر طالت خون حسین بنِ عَلِی.

چنین روایت کند لوط بن یحیی الاَزدی که چون مختار مر شِمر را بکشت تنی چند از آن جمله که بگریخته بودند و به بصره افتاده، نزد مُصعَبِ زُبَیر و یکی به شام افتاده بود به نزد عبدالملکِ مَروان و پسرِ زیاد در آن ایام سپهسالار پسرِ مَروان بود و قوی بود به سپاه و گنج و مال و دینار و صدهزار مرد جنگی داشت. پس چون خبر مختار بدو رسید که کوفه پاک کرد از کشندگان حسین بنِ علی جانش سوراخ شد و خشم گرفت و جهان بر وی تاریک شد. هم اندر ساعت کس فرستاد و عُبَِیدالله زیاد ملعون را بخواند و صدهزار مرد سوار و پیاده بدو داد و گفت: «سپاه بردار و آهنگ کوفه کن و هر که را یابی از شیعه ابی تراب بکش و سر مختار و آن ابراهیم اَشتَر بردار و پیش من آور.» پس عُبَِیدالله زیاد ملعون لشکر بیاراست با سِلاحهای تمام و بسیار دِرَم داد ایشان را و سوگند خورد به روان یزید پلید که: «

شما اگر یک تن به هزیمت به نزدیک من باز آیید پاره پاره کنم.» و جاسوسان اندر رسیدند و مختار را آگاه کردند از کار پسرِ زیاد ملعون، گفتند: «برحذر باش که صد هزار مرد سوار و پیاده روی به تو دارند و زمان تا زمان اندر رسند.» مختار سبک ابراهیم اَشتَر را بخواند و او را ازین کار آگاه کرد.