قیام مختار ثقفی (مختارنامه) صفحه 377

مجلس بیست و یکم

از خروج مختار ابی عُبَِیدة الثقفی و حرب کردن ابراهیم اَشتَر با عُبَِیدالله زیاد لعین بر در شهر موصل.

چنین روایت کند ابو مِخْنَف لوط بن یحیی الاَزدی که چون محمد بنِ عَلِی از مکه برفت سوی طایف و به زمین یمن بدان غار شد و ناپدید گشت و کس نداند که کجا رفت و آن یاران که با وی بودند کس زنده باز نگشت مگر علی بن عبدالله عباس و اسعد، و این خبر به مختار رسید به کوفه، بگریست و خاصگیان خویش را گرد آورد و گفت: «برادران من، آگاه باشید که جور این امت بر اهل بیت پیغمبر بسیار شد تا به اکنون که سید محمدِ حَنَفِیَّه بگریخت از دست پسرِ زُبَیر و به یمن اندر ناپیدا شد از دیدار خلق و پدید نیاید مگر در عهد مهدی قایم الزمان و با وی خروج کند. پس بدانید یا برادران من که مرا دل خوش نیست تا یکی از کشندگان حسین بنِ علی زنده باشند هر چه به عراق اندر بودند بکشتم و خان و مانشان ویران کردم و گروهی را به آتش بسوختم و گروهی را به عذابهای گوناگون بکشتم و هیژده هزار سر اندر میدان و کوشک من گرد آمد از کشندگان حسین بنِ علی و بحمدالله که درخت را شاخ بریدم و اصل درخت نیز ببرم إِنْ شَاءَ اللَّه تعالی و اصل درخت عُبَِیدالله زیاد ملعون است بترین خلق خدا که این همه را اصل او بوده است و این همه او کرده است و تا او زنده باشد من طعام و شراب خوش نخورم و نیاشامم و نه مرا زندگانی خوش بود، که او فساد امت محمد است. اکنون تدبیر باید کرد در هلاکت پسرِ زیاد و این کار بی شما به سر نشود بنگرید تا اگر