قیام مختار ثقفی (مختارنامه) صفحه 444

نصرت: یاری، پیروزی.

نصیب: سهم و قسمت.

نطع: فرش چرمین.

نظارگیان: تماشاگران.

نظاره: نظارت، تماشا.

نَعُوذُ بِاللَّه: پناه می‌بریم به خدا.

نَفّاط: نفت انداز، پرتاب کننده شیشه نفت در جنگ.

نفیر: فریاد، آواز بلند.

نغوه زدن: سخن گفتن (از نغی).

نقرس: مرضی است مزمن و غالبا ارثی که به شکل التهاب مفصل شست پا به طور ناگهانی بروز می‌کند.

نقصان: کمی و کاستی و عیب.

نقص کردن: عیب کردن، بدگوئی کردن، به کاستی نسبت دادن.

نقیب: سرپرست گروه، کسی که مأمور رسیدگی به امور لشکریان بود.

نکالت: عقوبت.

نماز خفتن: نماز عشا.

نگار: نقش، بت و صنم، کنایه از گل، زیور و زینت، زیبارو.

نماز پیشین: نماز ظهر، دقایق ساعت نخستین بعدازظهر.

نماز دیگر: نماز عصر.

نماز شام: نماز مغرب.

نماند: نگذارد.

نواختن: ملاطفت و مهربانی کردن، تفقد کردن

نوافل: نماز و عبادات مستحب.

نوخاسته: جوان.

نوبت دار: کشیکچی، گارد خاص.

نهیب: قهر، تندی، خشم، سطوت، هیبت و عظمت.

نیات: مقاصد، اهداف.

نیارستی گردیدن: جرأت نمی‌کردند بگردند

نیام: غلاف.

نی بنه: بته نی.

و

وا: با.

وادی: صحرا، بیابان.

وا مصیبتاه: این کلمه و کلماتی چون وا دریغا، وام حمداه، وا عَلِیَّاه و … منادای مندوب هستند که در مورد تحسر و تاسف به کار می‌روند.

وبال: گناه، سوء عاقبت.

وداع کردن: خداحافظی کردن، بدرود کردن.

ورا: مخفف وی را.

وصی: لقب حضرت علی که وصی رسول الله است

وقی: نگاهدارنده، مصلح.

ولی: لقب حضرت علی.

ولایت: حکومت، دوستی، شهر و منطقه.

وَیْحَک: و ای بر تو.

وَیلَک: و ای بر تو.