یاران با وفا و شهیدان بی همتا صفحه 14

بنی هاشم، فقط دو نفر از یاران امام حسین علیه السلام باقی مانده بودند. یکی از آن دو، بِشر نام داشت. او انسانی پایدار، بصیر، باوفا و از مردم "حَضْرَ مُوتِ" یمن بود. در کربلا خود را به کاروان امام حسین علیه السلام رساند.

روز عاشورا در حالی که مشغول جنگیدن بود به او گفته شد: «پسرت عمر در مرزهای ری اسیر شده است.» بشر گفت: «حساب خودم و او را به خدا واگذار می کنم و دوست ندارم بعد از اسیری پسرم زنده باشم». امام علیه السلام این حرف را شنید و گفت: «خدا رحمتت کند. من بیعتم را از تو برداشتم. برو و در آزادی پسرت کوشش کن.» ولی بِشر گفت: «درندگان، زنده زنده مرا بخورند، اگر از تو جدا شوم!» بنا به نقلی او در حمله نخست به شهادت رسید.

14 - بکر بن حی تیمی

وی ابتدا در سپاه عمر سعد بود و قصد جنگ با امام علیه السلام را داشت، اما روز عاشورا به سپاه امام علیه السلام پیوست و در حمله اوّل به شهادت رسید.

15 - جابر بن حَجّاج (غلام عامر بن نَهشل)

وی از سوارکاران شجاع و جنگجوی دلیر کوفه بود که به همراه امام علیه السلام در کربلا حاضر شد. تا این که در حمله نخست، پیش از ظهر به شهادت رسید.

16 - جبّله بن علی شیبانی

جبّله از دلیران کوفه بود که همراه مسلم علیه السلام قیام کرد و سپس به یاران امام علیه السلام پیوست و در حمله نخست شهید شد.

17 - جُنادَه بن حارث سلمانی

جناده از بزرگان مشهور شیعه و از یاران امام علی علیه السلام بود او با مسلم بن عقیل علیه السلام در شهر کوفه بیعت کرد ولی چون عهد شکنی مردم را دید همراه با غلام پدرش (واضح ترکی) و جماعتی دیگر به سوی امام حسین علیه السلام حرکت کردند. روز عاشورا جناده و همراهانش به محاصره دشمن در آمدند.

گرچه حضرت عباس علیه السلام آن ها را نجات داد ولی آن ها حاضر نشدند که سالم برگردند لذا جنگیدند و همه با هم به شهادت رسیدند.