یاران با وفا و شهیدان بی همتا صفحه 17

عاشورا تعدادی از دشمنان را به هلاکت رسانده و سپس خود به شهادت رسید، دشمنان سر مبارکش را به گردن اسبی آویختند و در میان لشکر گرداندند.

27 - حَجّاج بن بدر

حَجّاج اهل بصره بود. وقتی امام علیه السلام به اشراف و رؤسای قبیله بنی سعد و بنی تمیم از جمله، مسعود بن عمر جهت یاریش نامه نوشت، حجاج بن بدر که آماده حرکت به سوی امام علیه السلام بود از طرف مسعود جواب نامه امام را به خدمت آن حضرت در کربلا رساند و در آنجا ماند تا این که در روز عاشورا در رکاب مولایش به شهادت رسید.

28 - حَجّاج بن مَسْروق

حَجّاج از یاران علی علیه السلام و از شیعیان خالص کوفه بود. وی از کوفه خود را به امام حسین علیه السلام در مکه رساند و همراه امام علیه السلام به کربلا آمد.

مؤذن سیّد الشهدا بود. روز عاشورا به میدان رفت و رَجَز خواند. در حالی که غرق در خون بود، برگشت. حضرت به او فرمود: «من هم پشت سر تو به ملاقات جد و پدرم نایل خواهم شد.» سپس حجّاج دوباره به میدان رفت و جنگید تا به شهادت رسید.

29- حر بن یزید ریاحی

حر از خاندان معروف عراق و از رؤسای کوفیان بود. به درخواست ابن زیاد، برای مبارزه با امام حسین علیه السلام فرا خوانده شد و به سرکردگی هزار جنگجو برگزیده شد. گفته اند: وقتی از دارُ الاِماره کوفه با مأموریت بستن راه بر امام حسین علیه السلام بیرون آمد ندایی شنید که: «ای حر! مژده باد تو را به بهشت! برگشت ولی کسی را ندید. با خود گفت: این حرف درست نمی باشد، جنگ با حسین و بهشت؟!» او در منزل "قَصْرِ بنی مَقاتِل" راه را بر امام علیه السلام بست و مانع از حرکت آن حضرت به سوی کوفه شد. کاروان حسینی را همراهی کرد تا به کربلا رسیدند و امام علیه السلام در آنجا فرود آمد.