یاران با وفا و شهیدان بی همتا صفحه 6

او نعره ای زد و تعدادی از دشمنان آمدند تا عمرو بن سعد را نجات دهند، در این بین بدن نازنین قاسم علیه السلام لگد مال سمّ اسبان گردید.

در میدان وقتی گرد و غبار فرو نشست دیدند امام علیه السلام بر بالین قاسم علیه السلام که در حال جان دادن بود ایستاده و می فرماید: «از رحمت خدا دور باد! مردمی که تو را کشتند، روز قیامت رسول اللَّه شخصاً دادخواهی خواهد کرد.» و سپس فرمود: «بر عمویت بسیار دشوار است که او را صدا بزنی و نتواند اجابت کند».

آن گاه امام علیه السلام پیکر مطهّر او را به سینه چسبانید و در کنار شهدای اهل بیت علیهم السلام قرار داد.

5 - ابوبکر بن حسن بن علی علیهم السلام

ایشان فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام و مادرش رمله (امّ ولد) بود. از مدینه همراه عمویش امام حسین علیه السلام به کربلا آمد و روز عاشورا اجازه میدان گرفت و پس از نبرد سختی به شهادت رسید. ابوبکر در هنگام شهادت شانزده سال داشت.

6 - عبداللَّه بن حسن بن علی علیهم السلام

نوجوان یازده سال های است که فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام میباشد. در روز عاشورا وقتی دید سید الشّهداعلیه السلام بر زمین افتاده است، برای دفاع از عموی مظلومش به سوی میدان شتافت. حرمله لعنه اللَّه عَلَیه دست او را که در آغوش امام علیه السلام قرار گرفته بود قطع کرد و همان جا او را به شهادت رساند.

7 - عبد اللَّه بن علی علیهما السلام

عبداللَّه از فرزندان امیرالمؤمنین علیه السلام و مادرش امّ البنین علیها السلام است. هنگام شهادت امیرالمؤمنین علیه السلام کودکی شش ساله بود. وقتی که اصحاب امام و گروهی از اهل بیت علیهم السلام شهید شدند، عباس بن علی علیهما السلام برادران خود را که از پدر و مادر با او یکی بودند فرا خواند و گفت: به میدان بروید. اوّل عبداللَّه بن علی که از عثمان و جعفر بزرگ تر بود به پا خاست.